Jezioro Lusowskie

Jezioro Lusowskie – jezioro w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne, leżące na terenie Wysoczyzny Grodziskiej^[2].

Jezioro Lusowskie

Pomosty wędkarskie w Lusówku
Położenie
Państwo	Polska
Miejscowości nadbrzeżne	Lusowo, Lusówko
Region	Wysoczyzna Grodziska
Wysokość lustra	79,6 m n.p.m.
Morfometria
Powierzchnia	117,5-121,9 ha
Wymiary • max długość • max szerokość	3,7 km 0,5 km
Głębokość • średnia • maksymalna	8,6 m 19,5 m
Długość linii brzegowej	8830m
Objętość	10479,0 tys. m³
Hydrologia
Klasa czystości wody	III[1] (w roku 2000)
Rzeki zasilające	Sama
Rzeki wypływające	Sama
Rodzaj jeziora	rynnowe
Położenie na mapie gminy Tarnowo Podgórne Jezioro Lusowskie
Położenie na mapie Polski Jezioro Lusowskie
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Jezioro Lusowskie
Położenie na mapie powiatu poznańskiego Jezioro Lusowskie
52°25′50″N 16°40′20″E

Charakterystyka

Jezioro leży około 5 km na zachód od granic Poznania. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta, brzegi niemal bezleśne. Przez jezioro przepływa lub, według innych autorów, rozpoczyna się w nim rzeka Sama. Na północno-wschodnim krańcu jeziora znajduje się wieś Lusowo, zaś na południowo-zachodnim Lusówko.

Dane morfometryczne

Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 117,5 ha^[1] do 121,9 ha^[3]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 79,6 m n.p.m.^[3] Średnia głębokość jeziora wynosi 8,6 m^[3], natomiast głębokość maksymalna 19,5 m^[3].

W oparciu o badania przeprowadzone w 2000 roku wody jeziora zaliczono do III klasy czystości^[1].

Przyroda

Na północnym brzegu akwenu stwierdzono w 1997 występowanie chrząszcza Anogcodes melanurus z rodziny zalęszczycowatych, co było nowym stanowiskiem na terytorium Polski^[4].

Galeria

• 
  Plaża w Lusowie
• 
  Łodzie wędkarskie
• 
  Szlak rowerowy

W kulturze

W zbiorze opowiadań "Baśnie Doliny Samy" Łukasza Bernady znajduje się opowieść o jeziorniku, który miał zamieszkiwać jezioro, a którego miejscowi oskarżali o wszelkie tragedie i dlatego unikali brzegów oraz plaż. Wyjątek od tej reguły stanowiła niezbyt rozgarnięta, ale urocza Małgośka, która pewnej nocy wyciągnęła jeziornikowi haczyk rybacki z nogi i serdecznie się z nim zaprzyjaźniła. Gdy pewnego dnia zaginęło rodzeństwo z Lusówka, wieś oskarżyła jeziornika. Dzieci odnalazły się nad jeziorem, ale nie dlatego, że jeziornik je porwał, tylko uratował, gdy szły w stronę bagien. Od linczu uratowała go wiejska staruszka, rozpoznając w nim niejakiego Grzecha, dawniej wsiowego łobuza, który poszedł na bagna, zaginął i od tego czasu pokutował w jeziorze. Po wypowiedzeniu jego imienia chłopak zniknął i pokuta uległa wypełnieniu. Nad jeziorem przestało straszyć^[5].