Jerzy Sieradzki

Jerzy Sieradzki (ur. 17 kwietnia 1899 we Lwowie, zm. 7 listopada 1918 tamże) – polski działacz niepodległościowy, student, Orlę Lwowskie, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jerzy Sieradzki

Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1899 Lwów
Data i miejsce śmierci	7 listopada 1918 Lwów
Narodowość	polska
Rodzice	Włodzimierz, Karolina
Krewni i powinowaci	Aleksandra (siostra)
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 17 kwietnia 1899 we Lwowie^[1][2]. Był jedynym synem Włodzimierza Sieradzkiego (1880-1941), lekarza, profesora i rektora Uniwersytetu Jana Kazimierza, ofiary mordu profesorów lwowskich, i Karoliny (Liną) z domu Zaremba (1878-1955)^[2][3][4]. Miał siostrę Aleksandrę (1900-1978), zamężną z Kazimierzem Nieżychowskim, kapitanem Wojska Polskiego^[5]. Uczył się w Wyższym Gimnazjum Realnym im. A. Mickiewicza we Lwowie, w którym 4 czerwca 1917 zdał maturę z odznaczeniem^[6]. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechnice Lwowskiej^[2][3].

U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej^[2][7]. Przebywał w załodze polskiej, która 4 listopada zajęła Pałac Sapiehów^[7]. 7 listopada 1918 nieostrożnie wychylił się poza pałac został ranny w głowę pociskiem wystrzelonym przez nieprzyjaciela z położej powyżej Cytadeli^[7][8]. Zmarł w następstwie odniesionej rany w szpitalu Politechniki^[1][9]. Był kawalerem, bezdzietnym^[1].

Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera V, miejsce 298)^[10] (według innej wersji w kwaterze XI, miejsce 748^[2]).

Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Jerzego Sieradzkiego^[11].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2941 – 10 sierpnia 1922^[12][13]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[14][15][16]
• Krzyż Walecznych nr 19115^[1][17]
• Krzyż Obrony Lwowa^[1]