Jerzy Ochmann

Jerzy Grzegorz Ochmann (ur. 12 marca 1934 w Warszawie^[1]) – polski uczony, profesor nauk humanistycznych, filozof religii i religioznawca, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego i innych uczelni.

Jerzy Ochmann

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1934 Warszawa
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia religii, religioznawstwo
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesura	1996
nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego

Życiorys

W 1963 ukończył studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1964–1974 pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, w Instytucie Filozofii^[1]. Tam w 1970 obronił pracę doktorską Filozofia Carćana (1501–1576) napisaną pod kierunkiem Andrzeja Nowickiego^[2]. W latach 1974–2004 pracował w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, tam w 1980 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Od 1981 kierował Zakładem Filozofii Religii UJ^[1]. W 1996 prezydent Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych^[3]. W latach 2004–2005 pracował w Wyższej Szkole Ekonomiczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, a w latach 2004–2008 w Wyższej Szkole Społeczno-Gospodarczej w Tyczynie. Od 2004 r. związany jest z Wyższą Szkołą Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie^[3].

Członek Komisji Historii i Kultury Żydów Wydziału II Historyczno-Filozoficznego Polskiej Akademii Umiejętności^[3].

Wybrane publikacje książkowe

(wg źródła^[4])

• 1978 – Polemiki Waleriana Magniego (1586-1661), wyd. Uniwersytet Jagielloński
• 1992 – Historia filozofii żydowskiej, Tom I Starożytna filozofia żydowska, wyd. Uniwersytet Jagielloński
• 1995 – Historia filozofii żydowskiej, Tom II Średniowieczna filozofia żydowska, wyd. Universitas
• 1997 – Historia filozofii żydowskiej, Tom IV Peryferie filozofii żydowskiej, wyd. Univeritas
• 2000 – Historia filozofii żydowskiej, Tom III Filozofia Oświecenia żydowskiego, wyd. Universitas