Jerzy Jankowski (profesor)

Jerzy Adam Kazimierz Józef Jankowski^[1] (ur. 22 września 1933 we Włocławku^[2], zm. 18 sierpnia 2020^[3] w Warszawie^[1]) – polski uczony, profesor nauk fizycznych^[4]. Specjalizował się w geofizyce i geomagnetyzmie^[5].

Ten artykuł dotyczy profesora nauk fizycznych. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Jerzy Jankowski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	22 września 1933 Włocławek
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 2020 Warszawa
Profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk fizycznych
Specjalność: geomagnetyzm
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1965
Habilitacja	1972
Profesura	1988
Polska Akademia Nauk
Status	członek krajowy rzeczywisty
Naukowiec
instytut	Instytut Geofizyki Polskiej Akademii Nauk
Stanowisko	profesor
Odznaczenia

Życiorys

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (rocznik 1955). Pracę magisterską napisał pod kierunkiem Romana Teisseyre. Doktoryzował się w 1965. Habilitował się w 1972^[6]. Stopień profesora nauk fizycznych nadano mu w 1988^[4].

Członek korespondent krajowy Polskiej Akademii Nauk od 1986, członek rzeczywisty tej instytucji od 1994^[5]. Był również członkiem Warszawskiego Towarzystwa Naukowego^[2]. Pracownik Instytutu Geofizyki PAN. Dyrektor Instytutu w latach 1974–2004, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu w latach 2006–2010. Członek Prezydium PAN (1989–2002, 2007–2010). Sekretarz i Przewodniczący Wydziału VII Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych PAN (1989–1998). Członek Komitetu Geofizyki PAN (od 1968) i Komitetu Badań Polarnych przy Prezydium PAN (1980–2007)^[3].

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Barbara Popielawska (1985), Waldemar Jóźwiak (2000)^[4].

Syn Józefa i Marii^[1]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-8-15)^[7].

Wybrane prace

Był recenzentem i promotorem wielu prac z zakresu geofizyki, w tym między innymi^[4]:

• Podłoże wschodniej części Karpat polskich w świetle interpretacji danych magnetotellurycznych
• Teoretyczne i praktyczne aspekty zastosowania metod geofizycznych w terenowej prospekcji archeologicznej
• Niskoczęstotliwościowe fale plazmowe w aktywnych obszarach magnetosfery ziemskiej
• Transformacje i wizualizacja danych pól potencjalnych
• Ślady dwoistości mechanizmu powstawania i strukturyzacji warstwy plazmowej w magnetosferze Ziemi – studium oparte o analizę danych z satelity Prognoz-8
• Analiza wskaźników aktywności magnetycznej na podstawie danych z Obserwatorium w Belsku
• Podłoże magnetyczne w pomorskim segmencie strefy szwu transeuropejskiego
• Nowa metoda inwersji globalnych danych elektromagnetycznych i jej zastosowania do badania przewodnictwa w płaszczu Ziemi
• Dynamika strumieni protonów zewnętrznego pola radiacyjnego – badanie na podstawie danych z satelity Interkosmos-5

Nagrody i wyróżnienia

W trakcie swojej kariery naukowej uhonorowany wieloma nagrodami i wyróżnieniami, między innymi^[5]:

• Nagrodą Wydziału Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN,
• Nagrodą Sekretarza Naukowego PAN, Zespołową Nagrodą Państwowej Rady do spraw Wykorzystania Energii Jądrowej,
• Nagroda Naukowa im. Mikołaja Kopernika miasta Krakowa (2000),
• Złotym Krzyżem Zasługi (1969),
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977),
• Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984),
• Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[8],
• Medalem Prezydium Słowackiej Akademii Nauk.