Jedyny i jego własność

Jedyny i jego własność (niem. Der Einzige und sein Eigentum) – główne dzieło niemieckiego filozofa Maxa Stirnera, wydane w 1844.

Jedyny i jego własność

Der Einzige und sein Eigentum

Autor	Max Stirner
Tematyka	etyka, filozofia polityczna, antropologia filozoficzna
Typ utworu	traktat filozoficzny
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Lipsk
Język	niemiecki
Data wydania	1844
Wydawca	Verlag von Otto Wigand

Treść

Treść książki poświęcona jest tytułowemu Jedynemu, czyli jednostce, którą Stirner uznaje za wyzwoloną, egoistyczną i działającą na swoją korzyść. Koncepcja jednostki przedstawiona w tej pozycji jest skrajnie nominalistyczna, etyka zaś zredukowana została do egocentryzmu i subiektywizmu.

W Jedynym i jego własności Max Stirner przeprowadza krytykę filozofii Hegla, jak też i całej lewicy heglowskiej, skupiając się szczególnie na Feuerbachu. Zarzuca im zbyt mały radykalizm w redukowaniu pojęć niepotrzebnych i wiążących jednostkę. Np. Feuerbach odrzucając ideę Boga, zastąpił ją ideą Człowieka. Jedyny, w rozumieniu Stirnera, wykracza poza Człowieka, ponieważ w przeciwieństwie do niego jest realnie istniejącym, niepodważalnym i jednostkowym bytem^[1].

Odbiór

Dzieło Jedyny i jego własność nie spotkało się z szerokim oddźwiękiem wśród współczesnych, a autor zmarł w biedzie. Idee były źródłem inspiracji wielu późniejszych autorów, m.in. Friedricha Nietzschego czy Alberta Camusa^[2].