Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan z Ludziska (ur. ok. 1400 w Ludzisku, zm. przed 1460) – polski humanista, profesor retoryki Akademii Krakowskiej.
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1400 |
---|---|
Data śmierci |
ok. 1460 |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Mowa na przyjęcie Kazimierza Jagiellończyka w Akademii Krakowskiej |
Urodził się w rodzinie chłopskiej w Ludzisku na Kujawach, jednak dzięki swoim zdolnościom i opiece mecenasów zdobył wysokie wykształcenie. Najpierw, od roku 1418, studiował w Akademii Krakowskiej (jesienią 1419 został bakałarzem, a z początkiem 1422 – magistrem artium), potem od roku 1424 we Włoszech w Padwie, gdzie uzyskał doktorat medycyny 9 marca 1433. W roku 1424 zajmował się astronomią w Krakowie. Prawdopodobnie, podczas pobytu we Włoszech (1424-1440), był uczniem znanego humanisty Guarina w Ferrarze. Niewątpliwie przebywał też w Rzymie. Tam też poznał zasady humanistycznej retoryki i przejął się kultem dzieł klasycznych (zwłaszcza Cycerona), których odpisy przywiózł do Polski.
Należał do grona wykształconych ludzi skupionych wokół osoby kardynała Zbigniewa Oleśnickiego. Posiadając znajomość retoryki humanistycznej, objął latem roku 1440 katedrę wymowy Akademii Krakowskiej i był oficjalnym mówcą uczelni aż do 1447 (w 1440 wraz z Jakubem z Paradyża witał poselstwo soboru bazylejskiego, a w 1447 – Kazimierza Jagiellończyka).
Zachowało się 8 mów łacińskich, których styl potwierdza znajomość autorów antycznych, zwłaszcza Cycerona. Można w nich dostrzec wpływy Seneki, a także autorów greckich, Arystotelesa i Plutarcha. Odwoływał się również do humanistów włoskich. Stojąc na gruncie światopoglądu średniowiecznego, głosił pochwałę ideałów humanistycznych, czego wyrazem był kult formy starożytnych autorów, np. pochwała wymowy „De laudibus et dignitate eloquentiae”. Znając ciężkie położenie chłopów twierdził: Zaprawdę, chłopi uciskani są najcięższą niewolą, gorszą niż niegdyś synowie Izraela w Egipcie przez faraona, gorszą niż zakupieńcy, lub wzięci w bitwie i odprowadzeni do niewoli[1], dlatego w roku 1447 w mowie powitalnej skierowanej do króla Kazimierza Jagiellończyka, zaapelował o poprawę bytu chłopów w Polsce, używając argumentów[2]:
Dlaczegóż w tym kraju bogatym chłopi żyją w niewoli i cierpią taki ucisk (...) jasną bowiem jest rzeczą, że natura wszystkich ludzi zrodziła równymi.
Oracje Jana z Ludziska dostępne są w zbiorze „Wybór mów staropolskich”.
Jego dalsze losy, po roku 1447 są nieznane. Zmarł prawdopodobnie przed rokiem 1460.
Unia Polskich Pisarzy Lekarzy od 2006 roku przyznaje medal im. Jana z Ludziska lekarzom pisarzom propagującym w swojej działalności i twórczości idee humanizmu w medycynie. Medal ten wykonała Małgorzata Kot – krakowska artystka, rzeźbiarka i ceramiczka. Na rewersie medalu widnieje łaciński napis: „Vir humanarum rerum curiosus” (mąż rzeczy ludzkich ciekaw)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.