Jan Rój

Jan Józef Rój (ur. 11 października 1889 w Szczucinie, zm. w 1959 w Toruniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jan Rój

podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Jan Józef Rój
Data i miejsce urodzenia	11 października 1889 Szczucin
Data i miejsce śmierci	1959 Toruń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	KRU Toruń
Stanowiska	komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 11 października 1889 w Szczucinie, w ówczesnym powiecie dąbrowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Zofii ze Ździebków. W latach 1904–1909 uczył się w c. k. Gimnazjum I w Tarnowie^[1][2]. Po ukończeniu piątej klasy przeniósł się do c. k. Gimnazjum Realnego (IV.) w Krakowie, gdzie w czerwcu 1912 zdał maturę^[3][4]. Od 1 października 1902 do 30 września 1913 odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii, w charakterze jednorocznego ochotnika. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

1 sierpnia 1914 został zmobilizowany do c. i k. 13 pułku piechoty^[5][6][7][8]. Od 20 października tego walczył na froncie jako dowódca plutonu. Od 1 kwietnia do 30 września 1915 jako chory pełnił służbę w Kadrze 13 pp w Nowym Sączu. Od 1 października 1915 ponownie na froncie rosyjskim, a później włoskim jako dowódca plutonu i kompanii. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915^[9][10]. Na stopień porucznika rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917^[11]. Od 20 października 1918 na urlopie w Krakowie.

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do 8 pułku piechoty, który 8 lutego 1919 został przemianowany na 13 pułk piechoty^[12][13]. Początkowo dowodził kompanią, a później batalionem^[14]. Od 15 czerwca do 9 lipca, od 21 do 28 lipca oraz od 19 września do 8 października 1920 pełnił obowiązki dowódcy pułku^[15][16]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[17].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 13 pp w Pułtusku^[18]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 409. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[19][20][21]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu sztabowego^[22][23]. W 1924, po likwidacji batalionu sztabowego, został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku^[24][25]. W styczniu 1927 został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łowiczu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[26]. W maju tego roku wrócił do 13 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[27][28]. 23 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1928 w korpusie oficerów piechoty i 13. lokatą^[29][30]. Z dniem 1 kwietnia 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek na praktykę poborową^[31]. W grudniu tego roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta PKU Nowogródek^[32][33]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do PKU Toruń na stanowisko komendanta^[34]. Na tym stanowisku pozostał do września 1939. W międzyczasie (1 lipca 1938) kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Toruń, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”^[35].

W czasie kampanii wrześniowej, ewakuowany w głąb kraju, wstąpił do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. 6 października 1939 dostał się do niemieckiej niewoli i został osadzony w Oflagu VII A Murnau^[36]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do Torunia. Tam zmarł i został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Toruniu (sektor H, rząd 11, grób 8)^[37].

Był żonaty ze Stanisławą z Warzyńskich (1893–1971), z którą miał córkę Aleksandrę^[38].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 26 marca 1921^[39][40][41]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[42][43]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1931 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”^[44][42][45]

9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia^[46].

austro-węgierskie

• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[8]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[8]
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[8]
• Krzyż Wojskowy Karola^[8]