Jan Michalski (minister)

Jan Michalski (ur. 17 grudnia 1875 w Kaliszu, zm. po 1936) – polski inżynier, działacz niepodległościowy, polityczny i samorządowy, minister aprowizacji w pierwszym rządzie Wincentego Witosa, burmistrz Kalisza, Radomia i Łowicza.

Ten artykuł dotyczy ministra Jana Michalskiego. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko „Jan Michalski”.

Jan Michalski

Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1875 Kalisz
Minister aprowizacji
Okres	od 2 czerwca 1921 do 14 czerwca 1921
Przynależność polityczna	Stronnictwo Prawicy Narodowej
Poprzednik	Bolesław Grodziecki
Następca	Władysław Leon Grzędzielski
Prezydent Kalisza
Okres	od 1919 do 1921
Poprzednik	Teodor Prądzyński
Następca	Kazimierz Koszutski
Prezydent Radomia
Okres	od 1926 do 1927
Poprzednik	Tomasz Całuń
Następca	Józef Grzecznarowski
Prezydent Łowicza
Okres	od 1929 do 1934
Poprzednik	Kazimierz Bacia
Następca	Jan Czarnowski
Odznaczenia

Życiorys

Wczesne życie

Był synem Michała i Ludwiki z domu Przybylskiej^[1][2]. W 1898 r. po ukończeniu szkoły średniej opuścił rodzinne miasto i wyjechał do Berlina, gdzie nawiązał kontakty z PPS. Następnie w 1899 r. przeprowadził się do Bremy i pracował przy budowie okrętów m.in. z Tomaszem Arciszewskim. Kolejno udał się do Szwajcarii. W Fryburgu pracował jako mechanik w fabryce maszyn. W tym mieście spotkał Ignacego Mościckiego. Do Kalisza powrócił w 1904 r. i podjął współpracę z PPS, angażując się w redakcję „Kaliskiego Kurierka Robotniczego”. W kwietniu 1905 r. został aresztowany, lecz został zwolniony za kaucją. Po tym wydarzeniu wyjechał do Niemiec i wrócił do kraju tuż przed wybuchem I wojny światowej. Został wtedy dyrektorem fabryki zaopatrzenia armii^[2].

Wielka Wojna

Przez cały konflikt przebywał w Rosji w Irkucku, w ramach zesłania bez żadnego wyroku. Pracował tam m.in. jako dyrektor w fabryce obuwia^[2].

II Rzeczpospolita

Po odzyskaniu niepodległości został oficerem prowiantowym Kaliskiego Pułku Piechoty Wojska Polskiego^[2].

W 1919 r. został wybrany prezydentem Kalisza. Priorytetowym celem Michalskiego było odbudowanie miasta. Ponadto interweniował listownie u premiera, apelując

o zamrożenie cen chleba i kartofli. Za jego prezydentury odtworzono 34 posesje oraz 2 szkoły. Zrezygnował z funkcji w 1921 r. przez nasilający się konflikt z Radą Miejską^[2].

2 czerwca 1921 r. został mianowany ministrem aprowizacji w rządzie Wincentego Witosa. Michalski miał ambitne plany jak poprawić zaopatrzenie w Polsce:

• Punkt ciężkości aprowidowania ludności, który dotychczas opierał się wyłącznie na czynnikach rządowych przenosi się na społeczeństwo.
• Aprowiduje się w pierwszej linii tylko tych mieszkańców, którzy pracują.
• Ustala się przy pomocy organizacji społecznych (kooperatyw związków itp.) wymianę produktów wsi na produkty miast^[2].

Jednakże nie weszły one w życie, a Michalski podczas sprawowania funkcji ministra, wydał tylko dwa rozporządzenia m.in. uchylenie i znowelizowanie aktów prawnych w przedmiocie obrotu ziemiopłodami i przetworami, pozostałymi po dokonaniu świadczeń na rzecz Państwa.

14 czerwca podał się do dymisji, która został przyjęta 21 czerwca 1921 r.^[2]

Po odejściu z rządu powrócił do polityki samorządowej. Pełnił funkcję członka komisji likwidacyjnej Kaliskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu, rady nadzorczej Banku Ziemi Kaliskiej. Ponadto otworzył również biuro techniczne, które zajmowało się konserwacją kaliskich urządzeń wodno-kanalizacyjnych i grzewczych. Następnie został kierownikiem jednej z drukarni w Kaliszu^[2].

Od grudnia 1926 do 1927 był burmistrzem Radomia, a w okresie od czerwca 1929 do marca 1934 burmistrzem Łowicza^[3][4]. Dalsze jego losy po 1936 r. nie są znane^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 2 maja 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[5][1]
• Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych^[6]