Jan Klemens Branicki (marszałek nadworny koronny)

Jan Klemens Branicki (ur. ok. 1624, zm. 9 marca 1673 roku^[1]) – hrabia z Ruszczy^[2], podstoli wielki koronny od 1658, stolnik wielki koronny od 1660, marszałek nadworny koronny od 1662, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1661 roku^[3], starosta chęciński w latach 1652-1664^[4], sądecki w latach 1664-1670, stopnicki w 1664 roku, bielski, brański, ratneński w 1665 roku^[5] i krośnieński.

Ten artykuł dotyczy marszałka nadwornego koronnego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Jan Klemens Branicki

Gryf
Rodzina	Braniccy herbu Gryf
Data urodzenia	ok. 1624
Data śmierci	9 marca 1673
Ojciec	Jan Klemens Branicki
Matka	Anna Beata Wapowska
Żona	Aleksandra Katarzyna Czarniecka
Dzieci	Stefan Mikołaj Branicki, Konstancja Tekla Branicka

Ojciec Stefana Mikołaja Branickiego.

Dzięki małżeństwu z córką hetmana Stefana Czarnieckiego - Aleksandrą objął we władanie (wniesiony w wianie) Białystok i starostwo tykocińskie na Podlasiu^[6].

Poseł na sejm 1655 roku z województwa sandomierskiego^[7]. Był posłem na sejm 1661 roku z województwa sandomierskiego^[8]. Na sejmie abdykacyjnym 16 września 1668 roku podpisał akt potwierdzający abdykację Jana II Kazimierza Wazy^[9]. Po abdykacji Jana II Kazimierza Wazy w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza Fiodora^[10]. W czasie elekcji 1669 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego^[11]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z województwa sandomierskiego^[12], podpisał jego pacta conventa^[13].