Jan Jerzy Szlichtyng

Jan Jerzy Szlichtyng lub Szlichting herbu własnego (ur. w 1597, zm. w 1658) – sędzia ziemski wschowski w latach 1632-1657, sędzia surogator grodzki wschowski^[1], poseł na Sejm, działacz reformacyjny braci czeskich, założyciel miasta Szlichtyngowa.

Ten artykuł dotyczy sędziego ziemskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Jan Jerzy Szlichtyng

Schlichting
Data urodzenia	1597
Data śmierci	1658

Życiorys

Rodzina Szlichtyngów była pochodzenia niemieckiego.

Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku^[2]. Poseł na sejm konwokacyjny 1632 roku z województwa poznańskiego i kaliskiego^[3]. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa poznańskiego w 1632 roku^[4]. Jako poseł na sejm koronacyjny 1633 roku wyznaczony deputatem do Trybunału Skarbowego Koronnego z województwa poznańskiego^[5]. Poseł sejmiku średzkiego na sejm ekstraordynaryjny 1634 roku^[6]. Poseł na sejm zwyczajny 1635 roku, sejm zwyczajny 1637 roku, sejm 1638 roku, sejm 1641 roku, sejm 1645 roku, sejm 1646 roku^[7].

W latach 1634–1643 wykupił majątek ziemski na południe od Wschowy z myślą o osadzeniu tam protestantów, prześladowanych na Śląsku. 20 lipca 1644 otrzymał od króla Władysława pozwolenie na założenie miasta, nazwanego Szlichtyngowa od nazwiska założyciela. W mieście osiedlili się głównie niemieccy luteranie, którym Szlichtyng w przywileju lokacyjnym zagwarantował wolność wyznania. W 1645 wzniósł tam kościół luterański. Jako przedstawiciel braci czeskich został delegatem na rozmowę przyjacielską w Toruniu w 1645 roku^[8].

Jako poseł na sejm konwokacyjny 1648 roku z województwa poznańskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku^[9]. Był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa poznańskiego w 1648 roku^[10], podpisał jego pacta conventa^[11]. Poseł na sejm koronacyjny 1649 roku z województw poznańskiego i kaliskiego^[12]. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku średzkiego województw poznańskiego i kaliskiego^[13]. Poseł na sejm 1653 roku z województwa poznańskiego i kaliskiego^[14]. Jako poseł na sejm nadzwyczajny 1654 roku wyznaczony do lustracji dóbr królewskich w Prusach^[15].

Szlichtyng mieszkał wraz z żoną w pobliskiej Górczynie. Dwór Szlichtynga był ostoją języka i kultury polskiej w przeciwieństwie do w większości niemieckiej Szlichtyngowej. W latach Potopu poparł Szwedów widząc w nich obrońców polskich protestantów. Zmarł bezpotomnie i został pochowany w kościele w Szlichtyngowej.