Jama (bóstwo)

Jama (skr. यम, yama) – hinduistyczny bóg śmierci i zmarłych, w mitologii wedyjskiej władca zaświatów^[1], Pan Dharmy, strażnik kierunku (lokapala) południowego.

Thumb — Tybetańskie przedstawienie Jamy.

Można znaleźć wzmiankę o Jamie w kanonie palijskim, dzięki czemu wszedł do buddyzmu, mitologii chińskiej, tybetańskiej, koreańskiej i japońskiej.

Bóg Jama bywa przedstawiany też jako :

"sędzia zmarłych"^[2].
władca pitryloki.

siostra: Jami
posłańcy: sowa i gołąb^[3], dwa psy, Śmierć

Rygweda zawiera 4 hymny kierowane bezpośrednio do Jamy^[4].
Według mitu wedyjskiego Jama był najstarszym synem Wiwaswata, słońca i pierwszym śmiertelnikiem, który narodził się na ziemi i osiągnął świat niebiański (w późniejszym hinduizmie jednak twierdzono, iż tym człowiekiem był Manu). Wiwaswat mianował Jamę królem zmarłych. W religii nie odgrywa większej roli, ma natomiast duże znaczenie mitologiczne.
Jama bywa identyfikowany z czasem^[5].

Jama indyjski porównywany jest z irańskim Jimą (Dżemszydem) i buddyjskim Yánluówángiem (Jamą).

Szybkie fakty

Zamknij

Szybkie fakty

Zamknij

Jam (bóg)

[1]
Bogusław J. Koc. Wedyjska mitologia zaświatów. „Przegląd Religioznawczy”. 1992, nr 1(163). s. 22.
[2]
Rygweda. W: Herbert Ellinger: Hinduizm. Gezegorz Sowiński (tł.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1997, s. 47, seria: Krótko i węzłowato. ISBN 83-7006-407-8.
[3]
Bogusław J. Koc. Wedyjska mitologia zaświatów. „Przegląd Religioznawczy”. 1992, nr 1(163), s. 24, 1992.
[4]
Bogusław J. Koc. Wedyjska mitologia zaświatów. „Przegląd Religioznawczy”. 1992, nr 1(163). s. 21.
[5]
Tadeusz Herrmann, Joanna Jurewicz, Bogusław Jan Koc, Andrzej Ługowski: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1992, s. 66. ISBN 83-900523-2-6.

[1] [1]
Bogusław J. Koc. Wedyjska mitologia zaświatów. „Przegląd Religioznawczy”. 1992, nr 1(163). s. 22.

[2] [2]
Rygweda. W: Herbert Ellinger: Hinduizm. Gezegorz Sowiński (tł.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1997, s. 47, seria: Krótko i węzłowato. ISBN 83-7006-407-8.

[3] [3]
Bogusław J. Koc. Wedyjska mitologia zaświatów. „Przegląd Religioznawczy”. 1992, nr 1(163), s. 24, 1992.

[4] [4]
Bogusław J. Koc. Wedyjska mitologia zaświatów. „Przegląd Religioznawczy”. 1992, nr 1(163). s. 21.

[5] [5]
Tadeusz Herrmann, Joanna Jurewicz, Bogusław Jan Koc, Andrzej Ługowski: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1992, s. 66. ISBN 83-900523-2-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Wikiwand in your browser!

Jama (bóstwo)

Wikiwand in your browser!

Znaczenie

Postaci powiązane

Recepcja w literaturze hinduistycznej

Recepcja w innych religiach

Zobacz też

Przypisy