Loading AI tools
radziecki marszałek wojsk pancernych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakow Nikołajewicz Fiedorienko (ros. Я́ков Никола́евич Федоренко, ur. 10 października?/22 października 1896 w słobodzie Careborysiw (obecnie Czerwonyj Oskił w rejonie iziumskim), zm. 26 marca 1947 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, marszałek wojsk pancernych (1944), zastępca ludowego komisarza obrony ZSRR (1941–1943).
marszałek wojsk pancernych | |
Data i miejsce urodzenia |
22 października 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 marca 1947 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1917, 1918–1947 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
2 Armia Rewolucyjna |
Stanowiska |
dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych lądowych sił ZSRR |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Po ukończeniu szkoły cerkiewnej pracował jako pastuch, woźnica, robotnik rolny, robotnik w kopalniach Donbasu, w zakładach solnych w Słowiańsku. 1915 wcielony do carskiej marynarki wojennej, ukończył szkołę Floty Czarnomorskiej, po rewolucji lutowej wybrany przewodniczącym komitetu okrętowego.
Od lutego 1917 członek SDPRR(b).
Podczas rewolucji październikowej dowodził oddziałem marynarzy, którzy uczestniczyli w ustanowieniu bolszewickiej władzy w Odessie, zaraz po rewolucji wstąpił do Czerwonej Gwardii, od lutego 1918 w Armii Czerwonej. Podczas wojny domowej w Rosji komisarz sztabu 2 Armii Rewolucyjnej (Jekaterynosław – obecnie Dniepr), dowódca i komisarz pociągu pancernego nr 4, w 1920 dowódca grupy pancernej 13 Armii. Walczył z Korpusem Czechosłowackim i z wojskami adm. Kołczaka na froncie wschodnim, na froncie północnym z wojskami Judenicza, na froncie zachodnim z Polską oraz na froncie południowym przeciwko wojskom Wrangla. Dwukrotnie ranny i raz kontuzjowany w walce.
Po wojnie dowódca oddziałów pancernych, 1924 ukończył Wyższą Szkołę Dowódców Artylerii, 1930 kursy partyjno-politycznego przygotowania wyższych dowódców przy Wojskowej Akademii Politycznej im. Tołmaczowa, a 1934 Wojskową Akademię Polityczną Armii Czerwonej im. Frunzego. Od 1934 w wojskach pancernych, dowódca 3 samodzielnego pułku czołgów w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, od maja 1935 dowódca 15 Brygady Zmechanizowanej Ukraińskiego Okręgu Wojskowego, 26 listopada 1935 mianowany kombrygiem. Od sierpnia 1937 szef wojsk pancernych w Kijowskim Okręgu Wojskowym, od 4 czerwca 1940 generał porucznik. Od 20 lipca 1941 do maja 1943 zastępca ludowego komisarza obrony ZSRR, od 1 stycznia 1943 generał pułkownik wojsk pancernych. Przedstawiciel Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa w bitwie pod Moskwą, Stalingradem i Kurskiem, uczestnik operacji na froncie północno-zachodnim 1942, operacji na Froncie Briańskim latem 1943 i na Froncie Woroneskim 1943. 21 lutego 1944 mianowany marszałkiem wojsk pancernych[1]. Od kwietnia 1946 dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych lądowych sił ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2 kadencji. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. Jego imieniem nazwano ulice w Moskwie, Charkowie i Doniecku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.