Józef Wybicki (minister)

Józef Wybicki (ur. 3 września 1866 w Niewierzu, zm. 28 kwietnia 1929 w Toruniu) – polski lekarz, działacz niepodległościowy, polityk, minister, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Pomnik upamiętniający Józefa Wybickiego w Niewierzu

Ten artykuł dotyczy polityka pomorskiego, ministra II RP. Zobacz też: Józef Wybicki – polityk, pisarz, autor Mazurka Dąbrowskiego.

Józef Wybicki

Data i miejsce urodzenia	3 września 1866 Niewierz, Prusy Zachodnie, Królestwo Prus
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1929 Toruń, Polska
Minister byłej Dzielnicy Pruskiej
Okres	od 22 października 1921 do 29 kwietnia 1922
Poprzednik	Juliusz Trzciński
Następca	funkcja zniesiona
Odznaczenia

Życiorys

Po ukończeniu medycyny, którą studiował we: Wrocławiu, Lipsku i Berlinie, osiadł w Gdańsku. W 1918 w porozumieniu z Wojciechem Korfantym utworzył na Pomorzu Polską Organizację Wojskową. 14 listopada 1918 został podkomisarzem Naczelnej Rady Ludowej w Gdańsku. W kwietniu 1919 został na krótko aresztowany przez Niemców, po uwolnieniu musiał opuścić Gdańsk.

W 1920 mianowany na pierwszego starostę krajowego pomorskiego i był nim do 1921. W 1923 powrócił na stanowisko starosty krajowego i urzędem tym kierował do śmierci.

Od 22 października 1921 do 29 kwietnia 1922 był ministrem byłej dzielnicy pruskiej w dwóch rządach Antoniego Ponikowskiego.

W sierpniu 1925 współorganizował i został pierwszym prezesem Zarządu Instytutu Bałtyckiego^[1].

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Mszanie^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7646 – 17 maja 1922^[3][4]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1922^[5][6]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]