Loading AI tools
polski generał brygady Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Wiktor Dziadura[1] (ur. 21 maja 1917 w Słupicy, zm. 26 września 1997 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.
 | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1974 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                  | |
Przed wojną skończył 7 klas szkoły powszechnej. Pracował w zakładzie kowalskim i na roli w gospodarstwie rodziców, a w latach 1937–1938 odbył służbę wojskową w 1 dywizjonie pociągów pancernych w Legionowie. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej został kapralem i dowódcą drużyny. W 1939 pracował krótko na kolei jako strażnik i zwrotniczy. Uczestnik wojny 1939, dostał się do niewoli sowieckiej. Wywieziony na Syberię, gdzie był maszynistą i przebywał tam do 30 listopada 1940 roku[1].
Od 12 lipca 1943 w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, następnie w 2 Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego, z którą przeszedł szlak bojowy służąc w 2 dywizjonie artylerii przeciwpancernej[1][2]. Od sierpnia 1943 dowódca plutonu rusznic przeciwpancernych, awansowany 22 sierpnia 1943 na chorążego. Od 11 września 1944 do 31 grudnia 1945 skierowany do Szkoły Oficerskiej 1 Armii WP na dowódcę szkolnego plutonu strzeleckiego, a 18 grudnia 1944 awansowany na podporucznika[1] i wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii. 23 maja 1945 został porucznikiem. Po odbyciu kursu dowódców batalionu (od 3 marca do 30 listopada 1947) w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie do 14 grudnia 1949 pełnił obowiązki szefa sztabu pułku i dowódcy 37 pułku piechoty[1]. 27 marca 1948 awansował na majora. Od 15 grudnia 1949 dowodził 18 pułkiem piechoty.
Przebywał od 1 października 1951 do 7 sierpnia 1952 na kursie doskonalenia oficerów ASG[1]. Od 8 sierpnia 1952 dowódca 1 pułku piechoty. W czasie dowodzenia pułkiem otrzymał awans na podpułkownika[3]. Dowódca 1 Dywizji Piechoty od 20 listopada 1952 do 10 października 1955 roku. Od 9 lipca 1955 pułkownik a od 11 października 1955 do 7 grudnia 1956 dowódca 5 Saskiej Dywizji Piechoty. Szef Zarządu III Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego, Komendant garnizonu miasta stołecznego Warszawy od Wigilii 1963 i szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego. W 1959 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im Woroszyłowa[3].
6 października 1962 uchwałą Rady Państwa Nr 42/62 mianowany do stopnia generał brygady (nominację otrzymał od przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego)[3]. Od 14 października 1972 do 1 października 1973 szef polskiej misji w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Korei. Od 2 października 1973 w dyspozycji MON[3]. W wieku 58 lat, 6 czerwca 1975 roku na wniosek Wojskowej Komisji Lekarskiej został zwolniony do rezerwy. Pożegnany wraz z grupą odchodzących w stan spoczynku generałów przez ministra obrony narodowej gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego[4].
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B4-7-10a[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
