Józef Doliński (1892–1916)

Józef Doliński (ur. 17 marca 1892 w Sądowej Wiszni, zm. 5 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – plutonowy Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Ten artykuł dotyczy podoficera Legionów Polskich. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Józef Doliński.

Józef Doliński

plutonowy
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1892 Sądowa Wisznia
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1916 pod Kościuchnówką
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty
Stanowiska	zastępca komendanta plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa †
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 17 marca 1892 w Sądowej Wiszni, w ówczesnym powiecie mościskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Marii z Tarnawskich^[1]. Był starszym bratem Kazimierza (ur. 1900), legionisty, sierżanta Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości^[2][3][4].

W 1904, po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnym mieście, rozpoczął naukę w c. k. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu^[2]. W 1911 zakończył naukę w klasie VIIIa, zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie^[5][6]. Na trzecim roku przerwał studia lub nie zdał egzaminu^[2]. Od 1911 był założycielem i komendantem Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Sądowej Wiszni^[7][8].

6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich^[9]. Służbę pełnił początkowo w kompanii kadrowej, a następnie został wyznaczony na stanowisko zastępcy komendanta plutonu w 3 kompanii 5 pułku piechoty. Wziął udział we wszystkich bitwach^[10]. 1 października 1915 prowadząc pluton do kontrataku pod Stowygorożem przyczynił się do odbicia baterii armat^[10]. Poległ 5 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnowką^[11]. Został trafiony dwiema kulami w czoło i pierś, gdy na czele II plutonu biegł do kontrataku na wzgórze 195,4 „Polska Góra”^[10]. Pochowany na polu bitwy^[8]. Był kawalerem, nie miał dzieci^[12].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6515 – pośmiertnie 17 maja 1922^[13][8]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[14][8]
• Odznaka „Za wierną służbę” pośmiertnie^[9]
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy^[9]