Irena Lechowa

Irena Lechowa (ur. 17 sierpnia 1924 w Białymstoku, zm. 17 sierpnia 1991 w Łodzi) – polska etnografka. Pracowniczka Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi i członkini Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego.

Irena Lechowa

Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1924 Białystok
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1991 Łodź
Zawód, zajęcie	etnografka
Odznaczenia

Życiorys

Córka Mikołaja Sochonia i Nadziei z Rajeckich^[1]. W latach 1938–1939 uczyła się w prywatnym Gimnazjum i Liceum im.Henryka Sienkiewicza. Wykształcenie średnie zdobyła w Liceum im. H. Sienkiewicza w Białymstoku (maturę zdała w 1947). Następnie studiowała pedagogikę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1952 otrzymała stopień magistra filozofii w zakresie pedagogiki społecznej na podstawie pracy Sprawa kobieca w twórczości Elizy Orzeszkowej. Następnie podjęła studia etnograficzne i uzyskała magisterium na podstawie pracy Ekonomiczne i społeczne podstawy tkactwa chałupniczego w Dłutowie, powiat łaski^[1].

W 1950 wyszła za mąż za Józefa Lecha – etnografa i pedagoga. Mieli jedną córkę Marię Lech Schmidt, anglistkę.

Irena Lechowa uhonorowana była Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975) oraz wieloma innymi odznaczeniami i wyróżnieniami. Zmarła w Łodzi 17 sierpnia 1991 i tam została pochowana^[1].

Praca zawodowa

Podczas studiów podjęła pracę w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi. Na początku wykonywała prace zlecone, następnie została asystentką i kierowniczką Działu Gospodarstwa Domowego. Po czasie jednak awansowała na stanowisko adiunkta i kierowniczki Działu Tkactwa. Od 1967 pełniła funkcję dozorczyni Działu Wierzeń, Obrzędów i Folkloru. Pracę tę wykonywała do przejścia na emeryturę 1985. Publikowała w wydawnictwa muzealnym „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Etnograficzna” i innych łódzkimi wydawnictwami etnograficznymi. Opracowała koncepcję monografii regionu łódzkiego, koncepcję zaprezentowała na Drugiej Ogólnopolskiej Sesji IHKM PAN w Łodzi. W trakcie kariery zawodowej realizowała zróżnicowane badania terenowe. Największym zamiłowaniem badaczki była jednak obrzędowość, wierzenia ludowe i folklor. Od 1955 zajmowała stanowisko sekretarza Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Następnie została skarbniczką oddziału łódzkiego PTL, w latach 1976 - 1986 wchodziła w skład Zarządu Głównego^[1].

Wybór publikacji

• Tkacze grocholiccy, Prace i Mater. MAiE S. Etnogr. 10, 1966,
• Zwyczaje i wierzenia doroczne w Łowieckim, Prace i Mater. MAiE S. Etnogr. 11, 1967,
• Badania nad tradycyjnymi obrzędami i zwyczajami Ziemi Łódzkiej, Prace i Mater. MAiE S. Etnogr. 11, 1967,
• Pozycja Reymonta wobec kultury ludowej, Łódź, Łódzkie Towarzystwo Naukowe, 1968,
• Szopka kukiełkowa z powiatu limanowskiego, Prace i Mater. MAiE S. Etnogr. 14, 1970,
• Zagadnienie przemian kulturowych w rozważaniach nad założeniami monografii etnograficznej rejonu łódzkiego, 1973,
• Zbiory Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, Łódź: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981,

Przypisy

1. AnnaA. Kowalska-Lewicka AnnaA., Etnografowie i ludoznawcy polscy.Sylwetki,szkice biograficzne.Tom pierwszy, AnnaA. Kowalska-Lewicka (red.), 2002. Brak numerów stron w książce

Bibliografia

• Noty biograficzne pracowników łódzkiego ośrodka etnograficznego, ŁSE 17, 1975,
• Etnografowie i ludoznawcy polscy, Sylwetki, szkice biograficzne, Tom Pierwszy, Kraków, 2002, Anna Kowalska-Lewicka
• http://worldcat.org/identities/viaf-234225719/