Horror analogowy
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horror analogowy (ang. analog horror) – podgatunek horroru i odgałęzienie techniki filmów found footage[1], który miał wykształcić się w Internecie pod koniec lat 2000. i na początku lat 2010. za sprawą takich seriali internetowych jak No Through Road, Local 58, Gemini Home Entertainment i Marble Hornets[2][3][4][5].
Charakterystyka
Podsumowanie
Perspektywa
Horror analogowy charakteryzuje się zazwyczaj słabej jakości obrazem, tajemniczymi wiadomościami, niewielką ilością lub brakiem tradycyjnych jump-scare'ów i stylami wizualnymi nagrań telewizyjnych, lub analogowych z końca XX wieku[6][7]. Ma to na celu dopasowania do treści, ponieważ horrory analogowe są zazwyczaj osadzone pomiędzy latami 60. a 90. XX wieku lub wykorzystują elementy z tego okresu. Filmy z gatunku horroru analogowego często wykorzystują zniekształcenia obrazu i dźwięku, a także efekty przypominające zakłócenia, które odtwarzają i podkreślają ograniczenia technologiczne[8][9]. Nazwa „horror analogowy” pochodzi od estetyki włączenia do gatunku elementów związanych z elektroniką analogową, takich jak telewizja analogowa i VHS (Video Home System)[3][6].
Wiadomo również, że gatunek ten pokazuje zmanipulowane, istniejące już wcześniej media z okresu, który próbuje naśladować, co jest widoczne np. w serialu The Mandela Catalogue[3]. Dzieła takie jak The Backrooms (adaptacja creepypasty The Backrooms) replikują ograniczenia sprzętowe, aby ukryć efekty użycia programów Blendera i Adobe After Effects, dzięki czemu serial wydaje się bardziej realistyczny wizualnie[10].
Przykłady
Większość najbardziej rozpoznawalnych horrorów analogowych stanowią seriale internetowe, z których część swoją fabułę opiera na creepypastach. Jako przykłady gatunku można wymienić:
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.