Honorata Leszczyńska

Honorata Leszczyńska z Rapackich (ur. 16 maja 1864 w Czerniowcach, zm. 18 stycznia 1937 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, występowała na deskach warszawskich teatrów.

Honorata Leszczyńska

Data i miejsce urodzenia	16 maja 1864 Czerniowce
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 1937 Warszawa
Zawód	aktorka teatralna
Współmałżonek	Bolesław Leszczyński
Lata aktywności	1880–
Odznaczenia

Grób Honoraty Leszczyńskiej na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Była córką Wincentego Rapackiego i Józefiny Rapackiej, siostrą Wincentego Rapackiego, żoną aktora Bolesława Leszczyńskiego, matką Jerzego Leszczyńskiego.

Od dzieciństwa wychowywała się w atmosferze teatralnej. Jako dziecko występowała w krakowskim teatrze w dziecięcych rolach. Po przeprowadzce w 1870 z rodzicami do Warszawy ukończyła Instytut Maryjski, następnie kształciła się pod kierunkiem ojca. Na scenie debiutowała 5 września 1880 w warszawskim Teatrze Rozmaitości w roli Klary w Ślubach panieńskich.

Jej najlepsze role sceniczne to kreacje w dramatach Blizińskiego, Szekspira, Ibsena, Słowackiego. Występując w Poskromieniu złośnicy tak zachwyciła Stanisława Wyspiańskiego, że postanowił ją sportretować (Portret Honoraty Leszczyńskiej w roli Katarzyny z Poskromienia złośnicy Williama Shakespeare’a, 1894). Często wyjeżdżała na występy gościnne. Grała również w Krakowie.

Była członkiem zasłużonym Związku Artystów Scen Polskich.

Honorata Leszczyńska spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera A-4-28)^[1][2].

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)^[3],
• Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)^[4].

Filmografia

• 1921 – Cud nad Wisłą jako pani Granowska
• 1911 – Dzień kwiatka

Spektakle teatralne (wybór)

• 1880 – Śluby panieńskie, Teatr Rozmaitości w Warszawie jako Klara
• 1893 – Poskromienie złośnicy jako Katarzyna
• Mąż i żona
• Balladyna