Hipoderma (botanika)

Hipoderma (hypoderma, skórnia) – warstwa komórek (miękiszu, kolenchymy lub sklerenchymy) znajdująca się bezpośrednio pod epidermą w łodygach i liściach lub pod ryzodermą w korzeniach^[1][2]. Określenie "hipoderma" odnosi się do lokalizacji tej warstwy w roślinie, a nie jej budowy czy funkcji.

Ten artykuł dotyczy roślin. Zobacz też: hipoderma u zwierząt bezkręgowych.

Występowanie

Liść

Hipodermę w liściu może tworzyć sklerenchyma (np. u ostrokrzewu), miękisz powietrzny (np. u niektórych gatunków z rodziny kluzjowatych) lub tkanka gromadząca wodę^[1]. U niektórych iglastych hipodermę w liściach mogą tworzyć włókna o zdrewniałych ścianach komórkowych (np. u sosny rumelijskiej i sosny czarnej)^[1].

Łodyga

W obwodowych częściach łodyg roślin dwuliściennych hipodermę może stanowić pokład kolenchymy^[3]

Korzeń

Hiopoderma korzeni okrytonasiennych niemających przyrostu wtórnego może stanowić pochwę zbudowaną z jedej lub kilku warstw komórek, cechujących się zwykle obecnością pasemek Caspary'ego. Tak wykształcona hipoderma stanowi egzodermę korzenia^[1][4].

Hipoderma może też występować w korzeniach paprotników.

Przypisy

1. Zygmunt Hejnowicz: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Organy wegetatywne. Wyd. Nauk. PWN, 2002, s. 307-329. ISBN 83-01-13825-4.
2. Szweykowska Alicja, Szweykowski Jerzy: Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 581. ISBN 83-214-0140-6.
3. Janina Jasnowska, Mieczysław Jasnowski, Jan Radomski, Stefan Friedrich, Wojciech W. A. Kowalski: Botanika. Szczecin: Wyd. Brasika, 2008, s. 146. ISBN 978-83-902821-6-9.
4. Strasburger E. i in.: Botanika. Warszawa: PWRiL, 1967, s. 114.