Henry Barkly

Henry Barkly (ur. 24 lutego 1815 w Highbury - zm. 20 października 1898 w Londynie) – brytyjski polityk i administrator kolonialny. W latach 1849–1877 zajmował szereg stanowisk gubernatorskich w koloniach brytyjskich na całym świecie.

Henry Barkly

Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1815 Highbury
Data i miejsce śmierci	20 października 1898 Londyn
Gubernator Kolonii Przylądkowej
Okres	od 31 grudnia 1870 do 31 marca 1877
Poprzednik	Charles Hay (p.o.)
Następca	Henry Bartle Frere
Gubernator Wiktorii
Okres	od 26 grudnia 1856 do 10 września 1863
Poprzednik	Charles Hotham
Następca	Charles Henry Darling
Gubernator Gujany Brytyjskiej
Okres	od 12 lutego 1849 do 11 maja 1853
Poprzednik	Henry Light
Następca	Philip Wodehouse
Odznaczenia

Życiorys

Pochodzenie i kariera polityczna

Pochodził z zamożnej, kupieckiej rodziny, jego ojciec specjalizował się w handlu z Indiami Zachodnimi i był właścicielem posiadłości w Gujanie Brytyjskiej. Po zakończeniu edukacji dołączył do firmy ojca. W 1845 wystartował z powodzeniem w wyborach uzupełniających do Izby Gmin, gdzie zasiadł w ławach Partii Konserwatywnej. W 1846 znalazł się w rozłamowej frakcji wewnątrz tego stronnictwa, której przewodził premier Robert Peel, stąd grupę tę określano mianem Peelites.

Administrator kolonialny

Gujana i Jamajka

Po obaleniu Peela w 1846 szanse Barkly'ego na reelekcję były bardzo niewielkie, wobec czego w 1848 przyjął zaoferowane mu przez nowy rząd stanowisko gubernatora Gujany Brytyjskiej. Ze względu na powiązania rodzinne znał ten teren i jego bolączki bardzo dobrze, dzięki czemu był w stanie zarządzać nią tak dobrze, iż zwróciło to na niego uwagę ministra wojny i kolonii lorda Greya, który nazwał go wybitnie uzdolnionym administratorem. Zapewniło mu to stałe miejsce w brytyjskiej służbie kolonialnej. W 1853 został mianowany gubernatorem Jamajki, którym był przez trzy lata.

Wiktoria

W 1856 został mianowany gubernatorem Wiktorii. Ministerstwo Kolonii uważało to stanowisko za na tyle wymagające i niewdzięczne, zwłaszcza po okresie rządów bardzo niepopularnego gubernatora Charlesa Hothama, iż przyznało Barkly'emu najwyższą pensję spośród wszystkich urzędujących wówczas brytyjskich administratorów kolonialnych. Początkowo Barkly sądził, że podobnie jak w Gujanie i na Jamajce będzie miał w Wiktorii niemal dyktatorską władzę. Na krótko przed jego przyjazdem kolonia ta uzyskała jednak autonomię i posiadała już własny rząd oraz parlament. W tej sytuacji gubernator musiał pełnić przede wszystkim rolę stabilizującą w kształtującym się dopiero systemie politycznym Wiktorii, nie mógł natomiast narzucać swojej woli odnośnie do realizowanego programu. Dodatkowo dał się poznać jako zwolennik i patron inicjatyw kulturalnych, naukowych i charytatywnych.

Afryka

W 1863, po prawie siedmiu latach spędzonych w Wiktorii, został mianowany gubernatorem Mauritiusa, gdzie mógł wrócić do roli administratora bezpośrednio zarządzającego kolonią. W 1870 został mianowany gubernatorem Kolonii Przylądkowej i zarazem wysokim komisarzem w Afryce Południowej, nadzorującym całą administrację kolonialną na tym obszarze. Podobnie jak w Wiktorii, do jego głównych zadań należało wspomaganie kształtowania stabilnej sceny politycznej po tym, jak Kolonia Przylądkowa uzyskała autonomię.

Emerytura i śmierć

W 1877 powrócił do Anglii. Jego ostatnim stanowiskiem rządowym było członkostwo w eksperckiej Królewskiej Komisji ds. Obrony Kolonii, gdzie zasiadał w 1879. Następnie przeszedł na emeryturę, w czasie której pozostawał aktywny głównie w ciałach naukowych, w szczególności w Royal Society i Królewskim Towarzystwie Geograficznym, należał także do komitetu zarządzającego londyńskimi bibliotekami. Zmarł w Londynie w październiku 1898, przeżywszy 83 lata. Został pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie.

Odznaczenia i upamiętnienie

W 1853 otrzymał Order Łaźni klasy Rycerz Komandor, zaś w 1874 Order św. Michała i św. Jerzego najwyższej klasy Rycerz Wielkiego Krzyża. Oba te odznaczenia uprawniały go do dopisywania przed nazwiskiem tytułu Sir.

Jego nazwiskiem nazwano rodzaj drzew australijskich – Barklya^[1].