Heinkel He 50

Heinkel He 50 – niemiecki samolot bombowy zaprojektowany na zamówienie Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w latach 30. XX wieku. Pozostawał na wyposażeniu przedwojennej Luftwaffe jako bombowiec nurkujący, prawie aż do końca II wojny światowej wykorzystywany jako nękający bombowiec nocny.

Heinkel He 50
(dane wersji He 50A)

Prototyp He 50
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Heinkel
Typ	bombowiec nurkujący lub samolot bombowo – rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	1 lub 2 osoby
Historia
Data oblotu	1931
Lata produkcji	1933–1936
Wycofanie ze służby	1944
Dane techniczne
Napęd	silnik gwiazdowy Bramo 322B
Moc	650 KM (478kW)
Wymiary
Rozpiętość	11,50 m
Długość	9,60 m
Wysokość	4,50 m
Powierzchnia nośna	34,80 m²
Masa
Własna	1600 kg
Startowa	2620 kg
Osiągi
Prędkość maks.	235 km/h
Prędkość przelotowa	190 km/h
Pułap	6400 m
Zasięg	600 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy MG 17 kal. 7,92 mm bomby o masie 500 kg (jako bombowiec nurkujący) lub 250 kg (wariant bombowo-rozpoznawczy)
Użytkownicy
Niemcy, Japonia, Chiny
Rzuty

Projekt i rozwój

W 1931 Marynarka Japońska złożyła w wytwórni Heinkel zamówienie ma dwumiejscowy bombowiec nurkujący o udźwigu 250 kg bomb, przystosowany do startów z katapulty, wyposażony w podwozie kołowe lub pływakowe.

Prototyp, oznaczony jako Heinkel He 50aW, ukończony został w lecie 1931. Był to dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej, krytej płótnem i podwoziu pływakowym. Napęd stanowił silnik Junkers L5, który jednak okazał się za słaby. W drugim prototypie (He 50aL) zastosowano silnik Siemens Jupiter VI i podwozie kołowe. Kolejny egzemplarz tej wersji przemianowano na He 50b i w oparciu o niego powstał trzeci, ostateczny prototyp oznaczony jako Heinkel He 66. Stał się on bazą japońskiej konstrukcji Aichi D1A, produkowanej przez wytwórnię Nakajima.

Produkcja, zastosowanie bojowe

He 50aL, nazwany zgodnie z niemieckimi zasadami He 50 V1, został zaprezentowany niemieckiemu ministerstwu obrony w 1932. W rezultacie uzyskano zamówienie na 3 egzemplarze rozwojowe i serię próbną liczącą 60 samolotów He 50A-1, wykonaną w 1933. Chiny złożyły zamówienie na 12 zmodyfikowanych samolotów (oznaczono je He 66b). W 1935 rozpoczęto dostarczanie samolotów do pierwszej niemieckiej jednostki nurkującej, potem stopniowo do kolejnych 9. Zostały w nich jednak szybko zastąpione przez samoloty nowych typów: Henschel Hs 123 i Junkers Ju 87 i skierowane do jednostek treningowych.

W 1943 istniejące egzemplarze He 50 zostały przekazane do jednostek specjalizujących się w nocnych atakach operujących na froncie wschodnim, gdzie do września 1944 wykorzystywane były do nalotów nękających.

Spotyka się informacje, że w 1934 roku 12 samolotów w wersji eksportowej He 66 zostało zamówionych przez Chiny, ale nie dostarczonych, lecz brak jest potwierdzenia takiego zamówienia, jak również brak jest dokumentów potwierdzających późniejsze dostarczenie zamiast nich w 1936 roku 12 samolotów He 50B Luftwaffe^[1].

Wersje samolotu

• He 50aW – pierwszy prototyp (wodnosamolot)
• He 50aL – drugi prototyp
• He 50b – trzeci prototyp; wyeksportowany do Japonii jako He 66, 3 egzemplarze przeznaczone dla Luftwaffe, napęd – silnik Bramo 322B
• He 50A – bombowiec nurkujący, 60 egzemplarzy w ramach serii próbnej dla Luftwaffe
• He 50L – wersja produkcyjna, 25 egzemplarzy wyprodukowanych w zakładach Heinkel, 35 – Bayerische Flugzeugwerke
• He 66aCh – wersja eksportowa dla Chin (12 egz.), napędzana silnikiem Siemens Jupiter VIIF (Gnôme-Rhône Bristol)
• He 66bCh – wersja eksportowa dla Chin (12 egz.), napędzana silnikiem Bramo 322B; przejęta przez Luftwaffe jako He 50B.

Zobacz też

• Zobacz też: Aichi D1A.

Przypisy

1. Lennart Andersson. A History of Chinese Aviation - Encyclopedia of Aircraft and Aviation in China Until 1949, AHS, 2008, ISBN 978-9572853337, s. 269-273