HMS E7

HMS E7 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1913 w Chatham Dockyard(inne języki), Chatham kosztem 105 700 funtów. Okręt został wodowany 2 października 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 16 marca 1914.

HMS E7

HMS E7
Historia
Stocznia	Chatham Dockyard(inne języki), Chatham
Położenie stępki	30 marca 1912
Wodowanie	2 października 1913
Royal Navy
Wejście do służby	16 marca 1914
Wycofanie ze służby	4 września 1915
Los okrętu	zatopiony Dardanele
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	676 ton (wynurzony), 809 ton (zanurzony)
Długość	54 metry
Zanurzenie	4,7 metra
Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
Prędkość	15 węzłów na powierzchni 9,5 węzłów zanurzony
Zasięg	5600 km przy 10 węzłach
Uzbrojenie
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga	30

W 1914 roku E7 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Ferdinanda E. B. Feilmanna^[1].

28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.

W 1915 roku został skierowany na Morze Marmara, aby uczestniczyć w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej pod dowództwem Lt. Cdr. A.D. Cochrane'a. W czasie 24 dniowego patrolu zatopił ponad 13 statków i łodzi.

4 września 1915 roku w okolicach Çanakkale okręt E7 zaplątał się w sieci przeciw łodziom podwodnym. Pomimo detonacji kilku min okręt nie został uszkodzony. Wówczas dowódca niemieckiego okrętu podwodnego SM UB-14, Heino von Heimburg^[2], czekającej w porcie na naprawę, wraz z jednym z marynarzy, podpłynął łódką wiosłową w miejsce uwięzienia E7. Za pomocą obciążonej liki wykrył miejsce zanurzenia E7 i rzucił turecką minę. Po eksplozji w pobliżu okrętu, jego kapitan, nakazał wynurzenie, poddanie okrętu i jego zatopienie^[3]. Wszyscy członkowie załogi dostali się do niewoli.

Przypisy

1. The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914.
2. Heino von Heimburg (24 października 1889 – październik 1945), pierwszy dowódca SM UB-14, następnie dowódca SM UB-15, SM UC-22, SM UB-68 oraz SM U-35. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 20 statków o łącznej wyporności 44 892 BRT, trzy okręty wojenne (10777 BRT) oraz osiem uszkodziły (49699 BRT). 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite. – Uboat.net WWI U-boat commanders.
3. Patrz Innes McCartney, British Submarines of World War I, s. 25.

Bibliografia

• Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
• Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.). Brak numerów stron w książce
• SUBMARINES: CHATHAM BUILT – HM Submarine E7

Linki zewnętrzne

• Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
• HMS E7, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
• E Class Coastal Submarine. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).