Gryfonik brukselski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gryfonik brukselski – jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji gryfoników. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[2]. Typ dogowaty[1].
Jak wszystkie trzy rasy małych psów belgijskich wywodzą się od psów wykorzystywanych przede wszystkim do łapania myszy i szczurów w stajniach[1]. Gryfoniki wraz z pinczerem małpim mają wspólnego przodka, którym był pies miniaturowy o szorstkim włosie. Gryfonik brukselski został rozpropagowany jako rasa po zwycięstwie na wystawie w Brukseli w 1880 roku jednego z przedstawicieli tej odmiany. Jego standard ustalono w 1905 roku[1].
Gryfonik brukselski posiada tylko i wyłącznie umaszczenie rude, rudopłowe lub pszeniczne, z maską czarną lub silnie rozjaśnioną. Włos jest szorstki.
Gryfoniki są psami o usposobieniu wesołym, skore do zabaw. Czujne, dawniej pełniły funkcje małych psów stróżujących, współcześnie są głównie psami do towarzystwa[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
