Remove ads
artykuł naukowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granice Wzrostu (ang. Limits to Growth) – wydana przez Klub Rzymski w 1972 książka analizująca przyszłość ludzkości wobec wzrostu liczby mieszkańców Ziemi oraz wyczerpujących się zasobów naturalnych. Autorami opracowania są: Donella H. Meadows, Dennis L. Meadows, Jørgen Randers i William W. Behrens III[1][2][3].
W 1992 roku opublikowano zaktualizowaną wersję prognozy, Beyond the Limits (autorstwa Donelli Meadows, Dennisa Meadows i Jørgena Randersa), a w 2004 roku The Limits to Growth: The 30-Year Update.
Podstawowym założeniem autorów była obserwacja, że parametry związane ze zużyciem zasobów przez ludzkość charakteryzują się wzrostem wykładniczym, a dostępne zasoby pozostają stałe w związku z czym nieuniknione jest osiągnięcie w krótkim czasie sytuacji, w której dalszy wzrost będzie niemożliwy ze względu na brak zasobów. Jest to rozbudowana wersja statycznej teorii zasobów Malthusa, oparta na większej liczbie parametrów niż żywność.
Twórcy pracy analizowali pięć wskaźników: produkcję przemysłową per capita, populację, żywność per capita, nieodnawialne zasoby naturalne i zanieczyszczenie środowiska. Na podstawie tych parametrów i matematycznego modelu świata o nazwie World3 wygenerowali 3 scenariusze rozwoju gospodarczego (standardowy, stabilny i z pełnym wykorzystaniem technologii) i doszli do wniosku, że:
Jeśli obecne trendy wzrostowe światowej populacji, industrializacji, zanieczyszczenia, produkcji żywności i zużycia zasobów zostaną utrzymane, to w ciągu najbliższych stu lat osiągnięte zostaną granice wzrostu tej planety. Najbardziej prawdopodobnym skutkiem będzie raczej gwałtowny i niekontrolowany spadek zarówno liczebności populacji jak i produkcji przemysłowej.
Dwa z tych scenariuszy (standardowy i z pełnym wykorzystaniem technologii), w granicach poczynionych założeń, wskazują na możliwość załamania wzrostu produkcji przemysłowej, produkcji żywności i ludzkiej populacji w połowie XXI wieku. Późniejsze porównania z rzeczywistym rozwojem tych 5 analizowanych wskaźników pokazują poprawność przywidywań w latach 1970-2000, w szczególności dla modelu standardowego[4][5].
Równowaga światowa może według Klubu zostać osiągnięta poprzez ograniczenie wzrostu liczby ludności, zmniejszenie zużycia zasobów nieodnawialnych oraz racjonalne zużywanie surowców odnawialnych. W szczególności autorzy przyjęli, że możliwe jest zbudowanie "modelu zrównoważonego", jeśli zostaną spełnione następujące warunki:
Raport zawiera szereg wyliczeń dotyczących aktualnych zasobów rozmaitych surowców naturalnych oraz trzy rodzaje poglądowych wyliczeń czasu ich wyczerpania się – przy założeniu zużycia statycznego (na takim samym poziomie jak w 1970 roku), wykładniczego (utrzymanie trendu wzrostowego) oraz wykładnicze przy założeniu, że zasoby będą pięciokrotnie większe (by uwzględnić złoża odkryte w przyszłości). Nie były to jednak prognozy, a prezentacja efektów wykładniczego wzrostu użycia surowców w porównaniu z modelem statycznym, nawet przy zwielokrotnieniu istniejących złóż.
Na przykład dla ropy naftowej przyjęto następujące wartości:
W odniesieniu do ropy naftowej potwierdzone (P90) zasoby w 2008 roku wynosiły baryłek. Przy wielkości produkcji na rok 2008, przy założeniach, że pozostanie ona stała, a nowe złoża nie zostaną odkryte (jak w powyższych najprostszym modelu statycznym), wystarczyłoby na następne 54 lata (2062 rok)[6].
Analogiczne wyliczenia dla złota:
W 2009 roku potwierdzono wydobycie uncji jubilerskich złota i ocenia się, że stanowi to około 60% całkowitych zasobów światowych[7].
Raport prezentuje też wyliczenia bardziej zaawansowanego modelu dla wydobycia i ceny chromu z uwzględnieniem takich czynników jak różna jakość rud, nowe technologie wydobycia, koszty wydobycia, elastyczność popytu i zastępowanie innymi surowcami. Wyliczenia dla 3 powyższych modeli:
Z wykorzystaniem bardziej zaawansowanego modelu zużycie chromu spada do zera po 125 latach (2095 rok), z ciągle pozostałymi, ale nieopłacalnymi w wydobyciu rezerwami (5% początkowych złóż), w sytuacji kiedy 60% zastosowań jest zaspokojonych przez inne surowce. Przy podwojeniu istniejących złóż, czas opłacalnego wykorzystania chromu zwiększa się zaledwie o 20 lat (2115 rok)[1].
Prognozy dotyczące produkcji żywności były sprzeczne z szacunkami i prognozami przygotowywanymi w późniejszym czasie przez International Food Production Research Institute[8].
Jednym z parametrów branych pod uwagę w książce przy rozważaniu zanieczyszczeń było stężenie atmosferyczne dwutlenku węgla i prognozowane wartości odpowiadają dość dokładnie krzywej Keelinga.
Krytyka założeń raportu opierała się na tych samych argumentach, na podstawie których demonstrowano nieprawdziwość statycznej teorii zasobów – w tym teorią "zasobu ostatecznego", hipotezą konwergencji oraz "modelem boserupiańskim"[9].
Według Grahama T. Turnera model świata w przebiegu typowym (standard run scenario) dość wiernie oddaje historyczne zmiany ostatniego trzydziestolecia[10]. Turner argumentował, że część krytyków błędnie odnosiła się do okresów dostępności surowców według prognozy "wykładniczej", zamiast "wykładniczej z zasobami razy pięć", biorącej pod uwagę nowo odkryte złoża (ale nawet przy takim założeniu prognozy "Granic wzrostu" pozostają niedoszacowane).
Podobny argument podnosił Simmons, który w pracy oceniającej przychylnie zbieżność prognoz "Granic wzrostu" w 30 lat po ich publikacji, przyznał jednak, że "niewątpliwie jest tam trochę elementów katastroficznych, opisujących co się stanie jeśli zalecenia raportu zostaną zignorowane"[11].
Według niektórych późniejszych opinii, modele opublikowane przez "Granice wzrostu" nie były "prognozami" ponieważ publikacja zawiera przypisek, że "rzeczywiste zmiany dostępności tych surowców nie dadzą się opisać żadnym z tych prostych modeli".[12][niewiarygodne źródło?].
Raport był także cytowany w sposób przesadzony lub zniekształcony przez część organizacji ekologicznych i promujących zrównoważony rozwój:
Niektóre wcześniejsze przybliżone wyniki modelowania komputerowego, takie jak krytykowane wcześniej modele granic wzrostu, sugerowały, że w ciągu następnych 250 lat (czyli około 2195 roku) ludzkość i większość innych form życia przestanie istnieć
Na początku pracy autorzy zastrzegli, że skonstruowany przez nich model jest, "jak każdy model, niedoskonały, nadmiernie uproszczony i niedokończony". Mimo to raport stał się inspiracją dla wielu ruchów politycznych związanych z koncepcjami zrównoważonego rozwoju i ekologizmu.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.