Granica brytyjsko-irlandzka

Granica brytyjsko-irlandzka (irl. Teorainn Éireannach) – granica międzypaństwowa pomiędzy Irlandią i Wielką Brytanią.

Granica międzypaństwowa

Państwa graniczące	Irlandia  Wielka Brytania
Okres istnienia	od 1922
Długość	499[1] km

Przebieg granicy

Znak ostrzegający kierowców przekraczających granicę o zmianie miary prędkości z mph (brytyjskiego) na km/h (irlandzkiego)

Granica rozpoczyna się na północnym krańcu wyspy w Lough Foyle, kończy się na wschodzie, nad Morzem Irlandzkim w Carlingford Lough. Jest to jedyna granica lądowa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Granica jest otwarta, chociaż oba państwa nie należą do strefy Schengen.

Ustanowienie

Granica została stworzona w 1921 przez Parlament Brytyjski na podstawie Government of Ireland Act z 1920, który wprowadzał w Irlandii rządy autonomiczne z dwoma parlamentami: Irlandii Południowej i Irlandii Północnej^[2]. Sześć z trzydziestu dwóch hrabstw irlandzkich zostało przyłączonych do Irlandii Północnej, zaś z reszty stworzono Irlandię Południową. Traktat angielsko-irlandzki z grudnia 1921 tworzył Wolne Państwo Irlandzkie. Granica pomiędzy Wielką Brytanią i Irlandią stała się granicą międzynarodową w grudniu 1922, gdy Wolne Państwo Irlandzkie uzyskało niepodległość.

Hrabstwa przygraniczne

Irlandia Północna

• Londonderry
• Tyrone
• Fermanagh
• Armagh
• Down

Republika Irlandii

• Donegal
• Leitrim
• Cavan
• Monaghan
• Louth

Zobacz też

• Irlandzka Armia Republikańska
• Irlandzka walka o niepodległość
• Konflikt w Irlandii Północnej