Loading AI tools
RPG-76 Komar – polski granatnik przeciwpancerny wykorzystujący wyrzutnię jednorazowego użytku.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Obsługa |
1 |
| Historia | |
| Produkcja |
1983–1995 |
| Wyprodukowano |
około 100 tysięcy[1] |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
40 mm / granat 68 mm[2] |
| Wymiary | |
| Długość | |
| Masa | |
| broni |
około 0,32 kg (niezaładowany)[2] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
145 m/s[2] |
| Zasięg skuteczny |
150 m (do celów ruchomych) |
| Przebijalność pancerza |
około 300 mm[2] |
W 1971 roku w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia rozpoczęto program o kryptonimie „Argon”. Jego celem było opracowanie granatnika przeciwpancernego z jednorazową wyrzutnią, który mógłby uzupełnić granatniki RPG-7. Badano dwie wersje granatnika: bezodrzutową i rakietową. Do dalszych prac wybrano wersję rakietową (powodem była możliwość wykorzystania wcześniejszych prac nad granatem nasadkowym z pomocniczym napędem rakietowym PGN-60). Na tym etapie projektowania w pracach, obok zespołu polskiego (Z. Zaborowski, K. Kowalewski, T. Witczak, Z. Kapustka, A. Perełkiewicz, K. Laskowski, Z. Kupidura), uczestniczył zespół z bułgarskiego Wojskowego Instytutu Naukowo-Badawczego w Sofii. Zadaniem Bułgarów było opracowanie silnika rakietowego i wyrzutni. Pierwsza prezentacja nowej broni miała miejsce w 1973 roku na III Centralnej Wojskowej Wystawie Wynalazczości i Racjonalizatorstwa. Broń oznaczono wtedy jako „kumulacyjny granat przeciwpancerny z wyrzutnią jednorazowego użytku RPG-73”. Badania zakończono w 1976 roku i wówczas granatnik otrzymał nazwę RPG-76 Komar, od roku opracowania[3]. W 1980 roku powstała seria prototypowa granatników. W następnych latach doszło do załamania się współpracy z Bułgarią – prace nad granatnikiem dokończono samodzielnie. Został on wprowadzony do uzbrojenia w 1985 roku. Produkowany był w Zakładach Sprzętu Precyzyjnego w Niewiadowie. W latach 1983–1995 wyprodukowano ich dla Wojska Polskiego ponad 100 000 sztuk[3].
Granatniki weszły na uzbrojenie Wojska Polskiego. Wkrótce jednak po zakończeniu produkcji, w drugiej połowie lat 90. granatniki zostały wycofane z uzbrojenia i zmagazynowane z uwagi na zwiększenie wymagań w zakresie bezpieczeństwa w połączeniu z brakiem samolikwidatora[3]. W ramach pilnej potrzeby trafiły jednak na wyposażenie Polskich Kontyngentów Wojskowych w Iraku oraz w Afganistanie, gdzie były używane jako broń wsparcia[3][4]. Zaletą okazała się możliwość odpalania z wnętrza pojazdu[3]. W 2010 roku opracowano nowy zapalnik DCR-2 z samolikwidatorem[5]. Wojsko zrezygnowało mimo to z modernizacji posiadanych granatników[3].
W styczniu 2018 roku Agencja Mienia Wojskowego zaoferowała na sprzedaż 24 589 granatników RPG-76 wyprodukowanych w latach 1985–1990. Biorąc pod uwagę, że pochodziły one z ostatnich lat produkcji tej broni, były to prawdopodobnie ostatnie RPG-76 posiadane przez Wojsko Polskie[1].
W pierwszej połowie marca 2022 roku, podczas inwazji Rosji na Ukrainę, w mediach społecznościowych opublikowano film z szkolenia w obsłudze tego granatnika żołnierzy ukraińskich, a następnie dalsze materiały. Liczba przekazanych granatników, ani termin dostawy nie zostały oficjalnie ujawnione[6].
Granatnik przeciwpancerny RPG-76 Komar składa się z aluminiowej wyrzutni o masie 0,32 kg w postaci gładkoprzewodowej cienkościennej rury o kalibrze 40 mm, będącej jednocześnie zasobnikiem transportowym pocisku i nadkalibrowego pocisku rakietowego o kalibrze 68 mm wyposażonego w zapalnik denny DCR. Do wyrzutni mocowane są przyrządy celownicze (celownik z trzema szczerbinami odpowiadającymi odległościom 50, 150, 250 m), mechanizm spustowo-odpalający, rurowa kolba składana oraz pas transportowy. W położeniu marszowym broń ma złożoną kolbę i celownik mechaniczny, a pocisk znajdujący się w wyrzutni jest zaryglowany zatrzaskiem sprężynowym. Rozłożenie kolby powoduje odryglowanie pocisku i napięcie sprężyny mechanizmu spustowego. Po naciśnięciu spustu następuje uruchomienie silnika rakietowego pocisku (dysze są odchylone o 40 stopni, co chroni strzelca przed poparzeniem).
Pocisk o masie 1,78 kg składa się z głowicy kumulacyjnej o kalibrze 68 mm[2] elaborowanej heksogenem, silnika rakietowego, stabilizatora i bezwładnościowego zapalnika o działaniu natychmiastowym.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
