RG-42 – granat ręczny odłamkowy (zaczepny) konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej[1].
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Przeznaczenie | |
| Lata produkcji |
1942 – poł. lat 50. |
| Dane techniczne | |
| Masa |
400 g (uzbrojony)[1] |
| Materiał wybuchowy |
120 g[1] |
| Typ zapalnika | |
| Opóźnienie |
3,2–4 s[1] |
| Zasięg rzutu |
30–40 m[1] |
| Promień rażenia |
15–20 m[1] |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, armie państw Układu Warszawskiego, w tym Polska | |
Był on w uzbrojeniu Armii Czerwonej w czasie wojny i w okresie powojennym. Po wojnie znalazł szerokie zastosowanie w armiach Układu Warszawskiego, a także krajach „trzeciego świata”. Od 1948 roku był produkowany także w Polsce[2]. Obecnie nie jest już produkowany i jest wycofywany z uzbrojenia[3].
Granat składa się z korpusu w kształcie cylindra, ładunku kruszącego i zapalnika czasowego UZRGM (Uniwersalny Zapalnik Ręcznych Granatów – Modernizowany)[1]. W korpusie granatu umieszczono 3 warstwową naciętą taśmę odłamkową[1]. Zapalnik jest uzbrajany w chwili rzutu i powoduje wybuch po 3,2-4 sek[1].
Podczas wyciągania zawleczki iglica nie zostaje zwolniona, gdyż położenie dźwigni spustowej nie ulega zmianie i widełki dźwigni spustowej nadal mieszczą się w rowku pierścieniowym na iglicy, utrzymując ją w górnym położeniu (dźwignię w położeniu wyjściowym przytrzymują palce ręki wykonującej rzut). W momencie rzutu dźwignia spustowa zostaje zwolniona od nacisku palców, i tym samym zwalniana jest iglica. Iglica pod wpływem działania sprężyny uderza grotem w spłonkę zapalającą i powoduje jej działanie. Płomień spłonki zapala opóźniacz i po 3,2 – 4 sek. dochodzi do spłonki pobudzającej. Działanie spłonki pobudzającej wywołuje wybuch ładunku kruszącego, co powoduje rozerwanie się granatu na drobne odłamki rozlatujące się na wszystkie strony.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
