Glukagon

Glukagon – polipeptydowy hormon wytwarzany przez komórki A (α) wysp trzustkowych. Hormon ten ma znaczenie w gospodarce węglowodanowej, stymulując wzrost stężenia glukozy we krwi, co jest działaniem antagonistycznym w stosunku do insuliny. Wzmaga on procesy glukoneogenezy i glikogenolizy oraz utleniania kwasów tłuszczowych^[1].

Glukagon

Identyfikacja
numer CAS	9007-92-5
DrugBank	DB00040
OMIM	138030
HomoloGene	136497
Klasyfikacja medyczna
ATC	H04AA01

Trójwymiarowy model struktury glukagonu. Kolorem żółtym oznaczony jest jedyny atom siarki

Struktura pierwszorzędowa cząsteczki glukagonu

Został odkryty przez Charlesa P. Kimballa i Johna R. Murlina w 1923 roku^[2].

Budowa

Struktura pierwszorzędowa cząsteczki glukagonu^[3]:

NH₂-His-Ser-Gln-Gly-Thr-Phe-Thr-Ser-Asp-Tyr-Ser-Lys-Tyr-Leu-Asp-Ser-Arg-Arg-Ala-Gln-Asp-Phe-Val-Gln-Trp-Leu-Met-Asn-Thr-COOH (29 reszt aminokwasowych)

Działanie

Glukagon wydzielony przez wysepki trzustkowe dostaje się do wątroby przez żyłę wrotną i tam prawie całkowicie jest pochłaniany, a do krwi krążenia ogólnego przedostaje się tylko jego niewielka ilość. W stanie głodu zwiększa się wydzielanie glukagonu, co powoduje zachowanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi, co jest niezwykle ważne dla zachowania właściwego funkcjonowania mózgu^[1].

Glukagon i insulina należą do podstawowych regulatorów przemian węglowodanowych w organizmie, wpływają na aktywny transport przez błonę komórkową i biosyntezę białek i tłuszczów w komórkach.

Rola glukagonu w regulacji gospodarki glukozy. Antagonizm z insuliną