Remove ads
lekkoatleta kanadyjski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glenroy John Gilbert (ur. 31 sierpnia 1968 w Port-of-Spain[1]) – kanadyjski lekkoatleta, sprinter, skoczek w dal. Mistrz olimpijski z Atlanty oraz uczestnik igrzysk olimpijskich w Seulu, Barcelonie i Sydney, dwukrotny mistrz świata, medalista uniwersjady.
Pełne imię i nazwisko |
Glenroy John Gilbert | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1968 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
183 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Był również bobleistą i olimpijczykiem podczas zimowych igrzysk w Lillehammer.
W pierwszych latach kariery uprawiał przede wszystkim dyscyplinę skoku w dal. W czasie pierwszych w historii mistrzostw świata juniorów rozegranych w Atenach wystąpił w konkurencji skoku w dal oraz trójskoku, jednak w obu startach odpadł już w fazie eliminacji. Dwa lata później został olimpijczykiem w ramach igrzysk w Seulu, tam w swej konkurencji zajął dopiero 11. pozycję w eliminacjach (uzyskał wynik 7,61 m). W 1989 był z kolei uczestnikiem halowych mistrzostw świata, gdzie odpadł w eliminacjach, zajmując jeszcze gorszą, 18. pozycję z rezultatem 7,33 m[2][3].
W 1992 przerzucił się na konkurencje sprinterskie[2]. W tym samym roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, gdzie był członkiem sztafety 4 × 100 m, która ostatecznie nie zdołała ukończyć półfinału[4]. W 1993 otrzymał zarówno brązowy medal uniwersjady w biegu na 100 m, jak i brązowy medal mistrzostw świata w konkurencji biegu sztafet 4 × 100 m. Rok później został złotym medalistą w konkurencji sztafety 4 × 100 m, na igrzyskach frankofońskich oraz na igrzyskach Wspólnoty Narodów. Kolejny tytuł mistrzowski w sztafecie 4 × 100 m wywalczył w ramach mistrzostw świata w Göteborgu, a na igrzyskach panamerykańskich rozgrywanych w argentyńskim Mar del Plata zdobył indywidualnie złoty medal w biegu na 100 m[2][5].
W swym trzecim występie olimpijskim, który miał miejsce w Atlancie, Kanadyjczyk wystartował w dwóch konkurencjach. W biegu na 100 m odpadł w ćwierćfinale, zajmując 5. pozycję w swej kolejce (z czasem 10,28), w konkurencji sztafety 4 × 100 m zaś zdobył złoty medal – w finale kanadyjska ekipa w składzie: Donovan Bailey, Robert Esmie, Glenroy Gilbert i Bruny Surin ukończyła konkurs czasem 37,89[6].
W 1997 po raz drugi został mistrzem świata, ponownie w konkurencji sztafety 4 × 100 m. W kolejnych latach wywalczył m.in. srebrny medal igrzysk Wspólnoty Narodów w Kuala Lumpur (sztafeta 4 × 100 m) i srebrny medal igrzysk panamerykańskich rozgrywanych w Winnipeg[2][5]. Na igrzyskach olimpijskich w Sydney był członkiem sztafety 4 × 100 m, która nie zdołała obronić tytułu mistrzowskiego, ponieważ w półfinale zajęła dopiero 6. pozycję z czasem 38,92 i nie awansowała do dalszej fazy[7]. Po raz ostatni w zawodach międzynarodowych wystąpił podczas mistrzostw świata w Edmonton, gdzie kanadyjska ekipa z jego udziałem wystartowała przed własną publicznością w konkurencji sztafety 4 × 100 m i odpadła w półfinale, zajmując w tej fazie 5. pozycję[2].
Poza lekkoatletyką Kanadyjczyk uprawiał też dyscyplinę bobslejów. W 1994 wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie w wyścigu dwójek zajął 15. pozycję, natomiast w wyścigu czwórek ekipa kanadyjska zajęła 11. pozycję[1].
Rok | Zawody | Miasto | Miejsce | Kategoria | Wynik |
---|---|---|---|---|---|
1986 | Mistrzostwa świata juniorów | Ateny | 15. H | skok w dal | 6,78 |
1986 | Mistrzostwa świata juniorów | Ateny | 9. H | trójskok | 15,19 |
1988 | Letnie igrzyska olimpijskie | Seul | 11. H | skok w dal | 7,61 |
1989 | Halowe mistrzostwa świata | Budapeszt | 18. H | skok w dal | 7,33 |
1989 | Igrzyska frankofońskie | Casablanca | 2. | skok w dal | 7,79 |
1992 | Letnie igrzyska olimpijskie | Barcelona | DNF SF | sztafeta 4 × 100 m | N/A |
1993 | Uniwersjada | Buffalo | 3. | bieg na 100 m | 10,14 |
1993 | Mistrzostwa świata | Stuttgart | 5. QF | bieg na 200 m | 20,81 |
1993 | Mistrzostwa świata | Stuttgart | 3. | sztafeta 4 × 100 m | 37,83 |
1994 | Igrzyska frankofońskie | Paryż | 1. | sztafeta 4 × 100 m | 39,16 |
1994 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Victoria | 5. | bieg na 100 m | 10,11 |
1994 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Victoria | 1. | sztafeta 4 × 100 m | 38,39 |
1995 | Igrzyska panamerykańskie | Mar del Plata | 1. | bieg na 100 m | 10,21 |
1995 | Mistrzostwa świata | Göteborg | 8. QF | bieg na 100 m | 10,41 |
1995 | Mistrzostwa świata | Göteborg | 1. | sztafeta 4 × 100 m | 38,31 |
1996 | Letnie igrzyska olimpijskie | Atlanta | 5. QF | bieg na 100 m | 10,28 |
1996 | Letnie igrzyska olimpijskie | Atlanta | 1. | sztafeta 4 × 100 m | 37,69 |
1997 | Mistrzostwa świata | Ateny | 1. | sztafeta 4 × 100 m | 37,86 |
1998 | Igrzyska Dobrej Przyjaźni | Nowy Jork | 2. | sztafeta 4 × 100 m | 38,23 |
1998 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Kuala Lumpur | 8. SF[8] | bieg na 100 m | 10,51 |
1998 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Kuala Lumpur | 2. | sztafeta 4 × 100 m | 38,46 |
1999 | Igrzyska panamerykańskie | Winnipeg | 2. | sztafeta 4 × 100 m | 38,49 |
1999 | Mistrzostwa świata | Sevilla | DSQ H | sztafeta 4 × 100 m | N/A |
2000 | Letnie igrzyska olimpijskie | Sydney | 6. SF | sztafeta 4 × 100 m | 38,92 |
2001 | Igrzyska frankofońskie | Ottawa | 7. | bieg na 100 m | 10,41 |
2001 | Mistrzostwa świata | Edmonton | 5. SF | sztafeta 4 × 100 m | 39,16 |
Źródło: [2][5] |
Źródło: [2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.