Sea Wolf – brytyjski rakietowy system obrony bliskiej przestrzeni powietrznej wokół okrętu, skonstruowany do zwalczania pocisków przeciwokrętowych poruszających się z prędkością do Ma 2.
Opis
System oparty był na radiowym naprowadzaniu komendowym (ang. Command-to-the-line-of-sight) z dyferencyjnym śledzeniem radarowym i/lub telewizyjnym. Prędkość i manewrowość pocisku zapewniała skuteczność zwalczania pocisków przeciw okrętowych poruszających się z prędkością nie większa niż 2 Ma, a także innych celów powietrznych.
Sea Wolf GWS 25 Mod 0
System łączy w sobie dziewięć elementów:
- Radar obserwacji typu 967;
- Radar śledzenia typu 910 oraz telewizyjny system śledzenia;
- Antena nadawcza komend;
- Wyrzutnia;
- Pociski i system ich transportu
- system transmisji danych;
- zespół systemu ścieżki celowania;
- konsola operacyjna;
- magazyn pocisków.
Działający w pasmach I oraz J (X) radar śledzenia typu 910 używany jest we współdziałaniu z radarem obserwacji typu 967 lub 968 zdolnym do śledzenia pocisków przeciw okrętowych również na najbliższych dystansach. Radar ten zapewnia wysoką dokładność śledzenia, niezbędną do naprowadzania pocisku na cel metodą Command-to-the-line-of-sighte. Po wystrzeleniu pocisku w kierunku śledzonego celu, Sea Wolf jest natychmiast uchwytywany wiązką radaru i automatycznie wycelowywany. Cel pozostaje także śledzony za pomocą systemu telewizyjnego, a informacje o nim przekazywane do systemu ścieżki (kanału) celowania. W rezultacie, pocisk oraz cel śledzone są równocześnie, zaś zmiany pozycji tego ostatniego, kierunku oraz prędkości po odpowiedniej obróbce przekazywane są do pocisku w formie mikrofalowych komend radiowych. Radar tego typu zdolny jest do śledzenia i naprowadzania wielu pocisków Sea Wolf w tym samym czasie. Informacje pochodzące z tego radaru, mogą być również używane przez okrętowe systemy CIWS.
Zasięg wynosi ok. 6,5 km, a w wersji pionowego startu 10 km[1]. Może zwalczać cele na pułapie od 4,7 m do 3050 m[1].
Pocisk wystrzeliwany był początkowo z sześcioprowadnicowych wyrzutni używanych na fregatach typu 22 i przebudowanych typu Leander Batch 3. Następnie przystosowano go do pionowego startu (VLS) i w tym charakterze używany jest na fregatach typu 23. Dzięki dodatkowemu stopniowi startowemu, zwiększeniu uległ zasięg pocisku[1].
System został użyty bojowo podczas wojny o Falklandy. Oficjalnie przyznano mu zniszczenie pięciu samolotów, lecz według niektórych autorów były to trzy lub cztery[1]. 12 maja 1982 roku fregata „Brilliant” zestrzeliła dwa samoloty argentyńskie Douglas A-4 Skyhawk, a trzeci rozbił się podczas manewru unikowego[1]. Podczas ataku kolejnych samolotów tego dnia nie osiągnięto już sukcesów, gdyż system kierowania ogniem się zawiesił[1]. Część źródeł przypisuje rakiecie Sea Wolf fregaty „Broadsword” zestrzelenie samolotu Dagger 21 maja, lecz możliwe że był to zestaw Sea Cat innego okrętu[a]. 23 maja kolejny A-4B został zestrzelony przez Sea Wolf fregaty „Broadsword” lub naziemny system Rapier[1].
Uwagi
- Zestrzelenie Daggera 21 maja przez pocisk Sea Wolf fregaty „Broadsword” według Christopher Chant: Air War in the Falklands 1982. Osprey Publishing, 2001, s. 62, 91, seria: Osprey Combat Aircraft. 28. ISBN 1-84176-293-8. (ang.)., jednakże według A fully illustrated guide to Naval Surface-to-Air Missiles. „War Machine”. vol. 6 (64), s. 1268, 1984. (ang.). analizy wskazują na Sea Cat z fregat „Argonaut” lub „Plymouth”
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
