Friedrich Schulz
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Friedrich Wilhelm Schulz (ur. 15 października 1897 w Nietkowie, zm. 30 listopada 1976 we Freudenstadt) – niemiecki generał, uczestnik agresji na Francję i ataku na Związek Radziecki.
 generał piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1913–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca: |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
.svg){kind=small}
W armii niemieckiej służył od 1913 roku, uczestnicząc w działaniach bojowych prowadzonych w czasie I wojny światowej. W czasie II wojny światowej brał udział w agresji na Francję oraz ataku na Związek Radziecki. W 1940 roku służył w sztabie XXXXIII Korpusu Piechoty. W 1942 roku powierzono mu funkcję szefa sztabu 11 Armii, a następnie szafa sztabu Grupy Armii Don i Grupy Armii Południe. W 1943 roku dowodził kolejno: III Korpusem Pancernym, LIX Korpusem Piechoty i XXXXVI Korpusem Pancernym. Od połowy 1944 roku dowodził 17 Armią[1]. Jeńcem armii amerykańskiej został 6 maja 1945 roku, jednak już w 1946 roku został z niewoli zwolniony[2].
- Fähnrich – 1916
- Leutnant – 26 czerwca 1916
- Oberleutnant – 1 sierpnia 1925
- Hauptmann – 1 listopada 1931
- Major – 1 stycznia 1936
- Oberstleutnant – 1 lutego 1939
- Oberst – 1 kwietnia 1941
- Generalmajor – 1 lipca 1942
- Generalleutnant – 1 lipca 1943
- General der Infanterie – 1 kwietnia 1944
