Loading AI tools
walijski bokser zawodowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Freddie Welsh (właśc. Frederick Hall Thomas, ur. 5 marca 1886 w Pontypridd, zm. 29 lipca 1927 w Nowym Jorku[1]) – walijski bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.
 | |
| Pseudonim |
The Welsh Wizard |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
170 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
lekka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
169 |
| Zwycięstwa |
74 |
| Przez nokauty |
34 |
| Porażki |
5 |
| Remisy |
7 |
Wychował się w rodzinie należącej do klasy średniej. W wielu 16 lat po raz pierwszy wyjechał do Stanów Zjednoczonych, a podczas drugiego pobytu w tym państwie rozpoczął w 1905 karierę boksera zawodowego[1]. Po serii walk w Filadelfii powrócił w 1907 do Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował karierę pięściarską. W 1908 znowu walczył w Stanach Zjednoczonych. W tym roku m.in. przegrał i zremisował z Packeyem McFarlandem oraz pokonał Abe Attella. 23 sierpnia 1909 w Mountain Ash zdobył tytuł zawodowego mistrza Europy w wadze lekkiej po pokonaniu Henriego Pieta. Obronił ten tytuł oraz został brytyjskim mistrzem w tej kategorii po wygranej 11 listopada tego roku w Londynie z Johnnym Summersem. Uzyskał wówczas pas Lonsdale'a przyznawany brytyjskim championom. W 1910 m.in. zremisował z Packeyem McFarlandem i pokonał w obronie tytułu europejskiego innego wybitnego boksera walijskiego Jima Driscolla. W 1911 stracił oba tytuły po porażce 27 lutego z Mattem Wellsem. Potem znowu wyjechał do Ameryki, gdzie m.in. pokonał Williego Ritchiego.
11 listopada 1912 Welsh odzyskał pasy europejskiego i brytyjskiego mistrza wagi lekkiej po wygraniu rewanżowej walki z Mattem Wellsem, a 16 grudnia tego roku został mistrzem Wspólnoty Brytyjskiej po zwycięstwie nad Hughie Meheganem. Po tej walce zaczął być uważany w Wielkiej Brytanii za mistrza świata. Po udanych obronach tytułu europejskiego w 1913 Welsh znowu wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam m.in. stoczył walkę no decision z Johnnym Dundee i pokonał Mexican Joe Riversa, a po powrocie do Wielkiej Brytanii zmierzył się 7 lipca 1914 w Londynie z Williem Ritchiem, który był uznawany w USA za mistrza świata, w pojedynku o zunifikowane mistrzostwo świata. Welsh zwyciężył po 20 rundach na punkty[2]. Skutecznie bronił tego tytułu w wielu walkach, ale dokładne ustalenie, stawką których walk było mistrzostwo świata, jest trudne, ponieważ nie było w tym czasie organizacji zarządzającej prawami do tytułu mistrza świata. W dodatku Welsh walczył w tym okresie zwykle w formule no decision, w której nie ogłaszano zwycięzcy na punkty, mógł więc stracić mistrzostwo tylko w razie przegranej przed czasem. Poniżej znajduje się wykaz skutecznych walk Welsha w obronie mistrzostwa:
| Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| 27 października 1914(dts) | Boston | Matty Baldwin | wygrana na punkty | [3] |
| 26 listopada 1914(dts) | Syracuse | Young Abe Brown | no decision | [3] |
| 15 lutego 1915(dts) | Grand Rapids | Jimmy Anderson | no decision | [3] |
| 25 lutego 1915(dts) | Milwaukee | Charley White | no decision | [3][4] |
| 9 kwietnia 1915(dts) | Toledo | Billy Wagner | no decision | [3][5] |
| 24 maja 1915(dts) | Montreal | Frankie Fleming | no decision | [3] |
| 15 listopada 1915(dts) | Winnipeg | Johnny O’Leary | no decision | [3] |
| 31 marca 1916(dts) | Nowy Jork | Benny Leonard | no decision | [3][6] |
| 4 lipca 1916(dts) | Denver | Ad Wolgast | dyskwalifikacja w 11. rundzie | [3] |
| 4 września 1916(dts) | Colorado Springs | Charley White | wygrana na punkty | [3][7] |
| 22 września 1916(dts) | Seattle | Harry Anderson | wygrana na punkty | [3] |
| 17 kwietnia 1917(dts) | Saint Louis | Battling Nelson | no decision | [3][8] |
W tym okresie Welsh walczył również z takimi pięściarzami, jak: Ad Wolgast (wygrana w 1914[9] i no decision w 1916), Willie Ritchie (no decision w 1915[10]), Benny Leonard (no decision w 1916[11]), Rocky Kansas (no decision w 1917) i Johnny Kilbane (no decision w 1917[12]).
Utracił tytuł mistrzowski po porażce z Bennym Leonardem przez techniczny nokaut w 9. rundzie 28 maja 1917 w Nowym Jorku[13]. Po tej walce wycofał się z ringu, ale powrócił i stoczył sześć walk w latach 1920-1922.
Źle ulokowane inwestycje sprawiły, że stracił majątek i zmarł w 1927 w biedzie, w wieku zaledwie 41 lat. Został wybrany w 1997 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
