Frank Hadow

Patrick Francis Hadow (ur. 24 stycznia 1855 w Regent’s Park, zm. 29 czerwca 1946 w Bridgewater) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu.

Frank Hadow

Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1855 Regent’s Park
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1946 Bridgewater
Gra pojedyncza
Wimbledon	W (1878)

Hadow uprawiał kilka dyscyplin sportowych, przede wszystkim krykiet – był kapitanem szkolnej drużyny w Harrow oraz reprezentantem Middlesex. Stale przebywał na Cejlonie, gdzie prowadził plantację herbaty^[1].

Kariera tenisowa

W czasie pobytu na wakacjach w Londynie wystąpił w 1878 roku w drugiej edycji Wimbledonu. W turnieju obowiązywała wówczas zasada challenge round, która zapewniała obrońcy tytułu udział w finale w kolejnej edycji. Hadow przeszedł turniej pretendentów („All-Comers”) bez straty seta. W decydującym meczu, nazwanym potem „pojedynkiem w słońcu”, zmierzył się ze Spencerem Gorem, z którym wygrał 7:5, 6:1, 9:7. Hadow przezwyciężył opierający się na wolejach agresywny styl gry Gore’a, zagrywając loby, za których pioniera jest uznawany^[1].

Prawdopodobnie nie grał już więcej w tenisa. Nie bronił tytułu w 1879 roku (tym samym zwycięstwo przypadło najlepszemu w turnieju pretendentów Johnowi Hartleyowi). Wystąpił w zawodach dopiero w 1926 roku, na jubileuszowym, pięćdziesiątym turnieju. Jako najstarszy żyjący zwycięzca Wimbledonu pierwszy odebrał z rąk królowej Marii pamiątkowy srebrny medal^[1].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1878	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Spencer Gore	7:5, 6:1, 9:7

Przypisy

1. Dutkowski 1979 ↓, Przyjdzie walec i wyrówna…, s. 28–40.

Bibliografia

• ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., T – jak tenis, JanJ. Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
• Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978