Loading AI tools
włoski polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franco Frattini (ur. 14 marca 1957 w Rzymie, zm. 24 grudnia 2022 tamże[1]) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, minister w kilku rządach, w latach 2004–2008 wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1957 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 grudnia 2022 |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 14 listopada 2002 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Silvio Berlusconi (p.o.) |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 8 maja 2008 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 | |
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza. Pracował w zawodach prokuratora i sędziego śledczego. Był też radcą prawnym ministra skarbu i wicepremiera. Pełnił funkcje zastępcy sekretarza generalnego (1993–1994) i sekretarza generalnego (1994–1995) włoskiego rządu.
Działał we Włoskiej Partii Socjalistycznej. W 1994 został jednym z założycieli Forza Italia Silvia Berlusconiego. W latach 1995–1996 sprawował urząd ministra ds. służby publicznej i polityki regionalnej w gabinecie Lamberta Diniego, chociaż jego ugrupowanie pozostawało w opozycji. W 1996 i 2001 z listy Forza Italia uzyskiwał mandat posła do Izby Deputowanych XIII i XIV kadencji. W latach 1996–1997 stał na czele parlamentarnej komisji do spraw nadzoru nad służbami specjalnymi.
W 2001 Silvio Berlusconi powołał go na funkcję ministra administracji państwowej w swoim drugim rządzie, w następnym roku powierzył mu urząd ministra spraw zagranicznych. W 2004 Franco Frattini otrzymał rekomendację na stanowisko unijnego komisarza do spraw sprawiedliwości (gdy Rocco Buttiglione ustąpił z ubiegania się o to stanowisko). Został w tym samym roku również wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej kierowanej przez José Manuela Barroso.
W 2008 zdecydował się powrócić do polityki krajowej. W przedterminowych wyborach uzyskał mandat posła XVI kadencji z listy Ludu Wolności. Odszedł w tymże roku z KE, w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego ponownie objął kierownictwo resortu spraw zagranicznych. W 2009 opowiedział się za koncepcją kierowania Unią Europejską przez sześć największych państw (Niemcy, Francję, Wielką Brytanię, Włochy, Hiszpanię i Polskę). Urząd ministra sprawował do 2011, kiedy to zastąpił go Giulio Terzi di Sant’Agata.
W 2012 dołączył do projektu politycznego premiera Mario Montiego[2] (nazwanego następnie Z Montim dla Włoch), rezygnując jednak z kandydowania do parlamentu w 2013. Był członkiem najwyższego organu jurysdykcyjnego we włoskim sporcie (działającego przy CONI)[3].
W kwietniu 2021 powołany na wiceprzewodniczącego Rady Stanu[4], a w styczniu 2022 stanął na czele tej instytucji[1]. Zmarł w grudniu tegoż roku na skutek choroby nowotworowej[1].
Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2004)[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
