Franciszek z Fabriano OFM, wł. Francesco Venimbeni (ur. 1251 w Fabriano, zm. 22 kwietnia 1322 tamże) − włoski franciszkanin, kapłan, kaznodzieja, błogosławiony Kościoła katolickiego.
| prezbiter wyznawca | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
1 kwietnia 1775 |
| Wspomnienie |
22 kwietnia |
| Atrybuty |
habit franciszkański |
| Szczególne miejsca kultu | |
Życiorys
Franciszek Venimbeni był synem lekarza Compagno i Małgorzaty di Federico. Urodził się w Fabriano w Marchii Ankońskiej w 1251. W 1267 wstąpił do założonego przez św. Franciszka z Asyżu Zakonu Braci Mniejszych. Odbywając nowicjat w swym rodzinnym Fabriano otrzymał pozwolenie na udanie się do Porcjunkuli w Asyżu, by zdobyć odpust z okazji święta Matki Bożej Anielskiej 2 sierpnia 1268. Z tej okazji miał spotkać się z jednym z pierwszych towarzyszy Poverella, bratem Leonem. Błogosławiony opisał swą pielgrzymkę w napisanej przez siebie w 1319 Cronica Fabrianensis[1].
Błogosławiony dwukrotnie pełnił urząd gwardiana klasztoru w Fabriano: w latach 1316 oraz 1318-1321. Dzięki otrzymanemu spadkowi wybudował w Fabriano bibliotekę. Przepowiedział swoją śmierć. Zmarł w Fabriano 22 kwietnia 1322[2]. Kult uznał papież Pius VI 1 kwietnia 1775[3]. Pozostawił po sobie manuskrypty kazań zebrane w dziełku Ars praedicantium. Inne dzieła błogosławionego to[4]:
- Chronicon Fabrianense
- De veritate et excellentia indulgentiae S. Mariae de Portiuncula
- Opusculum de serie et gestis Ministrorum Generalium
- Tractatus de officio et dignitate Praelati et Sacerdotis Evangelici
- Laude (z okazji śmierci św. Bonawentury)
Urna z zabalsamowanym ciałem bł. Franciszka znajduje się w Kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Fabriano[5].
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.