Franciszek Doleżal

Życiorys

Za działalność w PPS został zesłany w głąb Rosji w 1906, a później udał się do Francji i Belgii. Uzyskał doktorat z ekonomii w Brukseli. Był profesorem Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie w latach 1916–1918, zastępcą naczelnika wydziału w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w latach 1918–1919, członkiem delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu 1919, a po jej zakończeniu pozostał na stanowisku radcy handlowego paryskiej ambasady do 1925. W latach 1925–1936 był wiceministrem przemysłu i handlu w randze podsekretarza stanu, a od 1927 był członkiem Komitetu Ekonomicznego Ligi Narodów, w 1933 pełnił tam funkcję wiceprzewodniczącego, a w 1934 – przewodniczącego. Był działaczem Ligi Morskiej i Kolonialnej^[1]^[2]^[3]^[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

[1]
Doleżal Franciszek. gutenberg.czyz.org (Encyklopedia Gutenberga). [dostęp 2017-08-31].
[2]
Antoni Peretiatkowicz (red.): Współczesna Encyklopedja życia politycznego. Warszawa: Dom Ksiazki Polskiej, 1931, s. 58.
[3]
Marek Arpad Kowalski: Dyskurs kolonialny w Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: DiG, 2010, s. 13.
[4]
Akta Franciszka Doleżala. [w:] Archiwum Akt Nowych [on-line]. szukajwarchiwach.pl. [dostęp 2017-08-31].
[5]
Cmentarz Stare Powązki: TEOFIL CHRZANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-08-08].
[6]
M.P. z 1936 r. nr 200, poz. 363 „za wybitne zasługi dla Państwa”.
[7]
M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 979 „za zasługi, położone w dziedzinie normowania stosunków gospodarczych Rzeczypospolitej Polskiej z państwami obcemi”.
[8]
M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy państwowej”.
[9]
Delegacja łotewska przywiozła 60 orderów i 3 tysiące medali. „Ilustrowana Republika”, s. 2, 3 maja 1929.
[10]
Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152–155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
[11]
Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 86
[12]
Irena NOWICKA z d. DOLEŻAL. Strona rodziny Ścibor-Bogusławskich. [dostęp 2020-05-24]. (pol.).
[13]
Zmarła Irena Nowicka. ZAiKS. [dostęp 2020-05-24]. (pol.).

[1]
Doleżal Franciszek. gutenberg.czyz.org (Encyklopedia Gutenberga). [dostęp 2017-08-31].
[2]
Antoni Peretiatkowicz (red.): Współczesna Encyklopedja życia politycznego. Warszawa: Dom Ksiazki Polskiej, 1931, s. 58.
[3]
Marek Arpad Kowalski: Dyskurs kolonialny w Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: DiG, 2010, s. 13.
[4]
Akta Franciszka Doleżala. [w:] Archiwum Akt Nowych [on-line]. szukajwarchiwach.pl. [dostęp 2017-08-31].
[5]
Cmentarz Stare Powązki: TEOFIL CHRZANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-08-08].
[6]
M.P. z 1936 r. nr 200, poz. 363 „za wybitne zasługi dla Państwa”.
[7]
M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 979 „za zasługi, położone w dziedzinie normowania stosunków gospodarczych Rzeczypospolitej Polskiej z państwami obcemi”.
[8]
M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy państwowej”.
[9]
Delegacja łotewska przywiozła 60 orderów i 3 tysiące medali. „Ilustrowana Republika”, s. 2, 3 maja 1929.
[10]
Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152–155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
[11]
Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 86
[12]
Irena NOWICKA z d. DOLEŻAL. Strona rodziny Ścibor-Bogusławskich. [dostęp 2020-05-24]. (pol.).
[13]
Zmarła Irena Nowicka. ZAiKS. [dostęp 2020-05-24]. (pol.).

Życiorys