Loading AI tools
rejestrowanie zdjęć za pomocą cyfrowego aparatu fotograficznego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fotografia cyfrowa – fotografia polegająca na zachowaniu wybranego kadru w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na utrwaleniu go na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od fotografii tradycyjnej (nazywanej nieprawidłowo analogową), gdzie stosuje się klasyczny aparat fotograficzny, służy sprzęt o odmiennej konstrukcji, a mianowicie cyfrowy aparat fotograficzny.
.jpg)
.jpg)
Aparaty cyfrowe od roku 2005 są częściej kupowane od aparatów klasycznych i posiadają cechy w tych drugich niespotykane, przykładowo nagrywanie krótkich filmów. Smartfony i tablety także często mają wbudowane małe aparaty cyfrowe.
Fotografia cyfrowa ewoluowała wprost od kamer telewizyjnych, lecz długo trzeba było czekać na jej upowszechnienie, ze względu na trudną technologicznie miniaturyzację cyfrowych przetworników fotoelektrycznych o zadowalającej rozdzielczości.
Obecne aparaty cyfrowe mają rozdzielczość porównywalną z fotografią tradycyjną (np. kompaktowy Canon G10 ma 15 Mpx; pełnoklatkowe lustrzanki Sony DSLR-α900 – 25 Mpx, Canon EOS-1Ds Mark III – 21 Mpx; średnioformatowy 6×6 cm Hasselblad H3DII-60 – 60 Mpx, a 6×17 cm Seitz ma 160 Mpx[1]).
Zachowanie wybranego kadru w aparatach cyfrowych odbywa się, w uproszczeniu, poprzez pomiar natężenia światła (zob. efekt fotoelektryczny) dla poszczególnych pikseli (punktów) matrycy, na którą pada światło poprzez obiektyw. Różnica pomiędzy fotografią cyfrową a tradycyjną sprowadza się zasadniczo tylko do metody tego zachowania, gdyż cała optyka właściwie nie uległa znacznym modyfikacjom w stosunku do fotografii tradycyjnej. Charakterystyczne w technice cyfrowej jest to, że każde zdjęcie posiada dokładnie określoną rozdzielczość obrazu wyrażoną w pikselach (jednostką rozdzielczości aparatu jest megapiksel – Mpx lub Mpix – trwają prace nad aparatami o rozdzielczości gigapikselowej[2]), podczas gdy w fotografii tradycyjnej rozdzielczość jest cechą charakterystyczną błony światłoczułej, a dokładniej jest zależna od wielkości kryształów halogenków srebra. W obu przypadkach rozdzielczość fotografii limitowana jest dodatkowo zdolnością rozdzielczą obiektywu.
W obu technologiach występuje efekt ziarna (szumów) rosnącego wraz ze zwiększaniem czułości sensora lub filmu. W przypadku matrycy, wynika to z większego wzmocnienia sygnału, które to wzmocnienie wpływa także na wzrost szumów. W przypadku błon fotograficznych o wysokiej czułości używa się większych, i co za tym idzie, bardziej widocznych ziaren bromku srebra.
W aparatach cyfrowych występują dwa główne rodzaje przetworników fotoelektrycznych:
W 2002 roku firma Foveon stworzyła matrycę X3, potrafiącą rejestrować natężenie trzech barw składowych w każdym punkcie (pikselu) matrycy. Matryca CCD natomiast pozwala rejestrować tylko jedną barwę, dlatego zwykle stosuje się ją wraz z filtrami barwnymi. Przetworniki umożliwiające bezpośrednią rejestrację trzech barw składowych używane są obecnie jedynie w produktach firmy Sigma oraz Polaroid (model X530).
Ze względu na oszczędność zasobów pamięciowych używanych w aparatach cyfrowych, do zapisu fotografii najczęściej stosuje się format pliku JPEG, który charakteryzuje się kompresją stratną. Oznacza to, że zmniejszenie pliku odbywa się kosztem utraty pewnych szczegółów zdjęcia lub niewielkimi zniekształceniami. Z reguły użytkownik może wybrać, czy zależy mu na silniejszej kompresji (zmieści wtedy w pamięci więcej zdjęć), czy lepszej jakości zdjęć. Droższe aparaty fotograficzne pozwalają także na zapis alternatywny w postaci formatu TIFF (kompresja bezstratna) lub RAW (pełna informacja z matrycy aparatu), co daje większe możliwości manipulacji obrazem. Zdjęcia takie zajmują jednak znacznie więcej miejsca na nośniku danych. Format RAW (pojawiający się także pod innymi nazwami, np. w aparatach firmy Nikon jako NEF) zawiera nieprzetworzone dane, pobrane bezpośrednio z czujnika aparatu i pozwala na ingerencję w sposób ich przetworzenia już po wykonaniu zdjęcia.
W aparatach cyfrowych zdjęcia zapisuje się głównie na kartach pamięci. Są to najczęściej pamięci typu Flash EEPROM, rzadziej miniaturowe dyski twarde (microdrive). W okresie rozwoju tego rodzaju nośnika danych powstało wiele jego formatów, najczęściej niekompatybilnych ze sobą. Do najpopularniejszych należą lub należały:
Obecnie obserwuje się stały wzrost rozdzielczości matryc w aparatach cyfrowych, jak też rosnące pojemności kart pamięci w nich stosowanych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
