Forkiet

Forkiet (staropol. soszka, kozia noga, widelec) – przyrząd w formie długiej tyczki zwieńczonej metalowymi widełkami służący do podpierania lufy przy strzelaniu z hakownicy lub muszkietu. W roli forkietu wykorzystywano również skrócone berdysze^[1].

Muszkieter i forkiet

Forkietu używano od drugiej połowy XVI, a szczególnie w XVII wieku, co było związane z popularyzacją muszkietu. Mierzył zazwyczaj 120-150 cm, co było uwarunkowane wzrostem strzelca. Lufę opierano na metalowych widełkach osadzonych na drzewcu, który zakończony był ostrym trzewikiem ułatwiającym wbicie go w ziemię^[1]. Współcześnie stosowany niekiedy w broni myśliwskiej.

Przypisy

1. WłodzimierzW. Kwaśniewicz WłodzimierzW., 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 57, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10].

Bibliografia

Zobacz multimedia związane z tematem: Forkiet

• PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
• Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski junior: Słownik uzbrojenia historycznego, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12390-7.
• WłodzimierzW. Kwaśniewicz WłodzimierzW., 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10]. Brak numerów stron w książce