Flisactwo
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flisactwo (flis, osyłka[1]) – rzeczny spław towarów.
Ten artykuł od 2023-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Tradycja flisactwa kultywowana w Polsce, Austrii, Czechach, Niemczech, Łotwie i Hiszpanii została w grudniu 2022 roku wpisana na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO[2].
Historia
W dawnej Polsce flis stanowił jedną z najważniejszych form transportu oraz istotną gałąź gospodarki. Do najczęściej spławianych towarów należało zboże, transportowane na statkach, m.in. na specjalnie przystosowanych jednostkach zwanych komięgami oraz drewno, spławiane w postaci tratew. Ponieważ najważniejszym i największym ośrodkiem portowym w dawnej Polsce był Gdańsk, to w naturalny sposób najważniejszą drogą wodną stała się Wisła, jakkolwiek do spławu intensywnie wykorzystywano również inne rzeki Rzeczypospolitej, np. Niemen, czy też Dniepr, Poprad, Wag czy Orawa.[3]
W okresie największego rozkwitu gospodarki folwarcznej w ciągu jednego roku przez Wisłę przepływało ponad pół tysiąca szkut, tyle samo dubasów, prawie tysiąc komięg oraz ok. trzystu tratew.
W XIX wieku liczba flisaków wielokrotnie zmalała, zaś zakres ich działalności ograniczył się głównie do spławu drewna[1].
Spławem trudnili się flisacy zwani również flisami lub orylami. Obowiązki na tratwie były podzielone między kapitana, sternika i wioślarzy[3]
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.