Loading AI tools
Samochód sportowy segmentu B Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiat X1/9 – samochód sportowy klasy aut miejskich produkowany przez włoski koncern FIAT w latach 1972 - 1989[1].
 Fiat X1/9 przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Bertone X1/9 |
|---|---|
| Producent | |
| Projektant | |
| Zaprezentowany |
listopad 1972 |
| Okres produkcji |
1972–1989[1] |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
4 i 5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
3830 mm |
| Szerokość |
1570 mm |
| Wysokość |
1170 mm |
| Rozstaw osi |
2202 mm |
| Masa własna |
880 - 962 kg |
| Zbiornik paliwa |
48 l |
| Liczba miejsc |
2 |
| Bagażnik |
przedni: 125 l |
| Ładowność |
200 kg[3] |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Samochód został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany 26 listopada 1972 roku. Zastąpił model 850 Spider[2]. Jest to pierwszy samochód koncernu Fiat z silnikiem umieszczonym centralnie[2]. Wyróżnia się nadwoziem typu targa o oryginalnym wyglądzie, w kształcie klina[2]. Projekt pojazdu opracowany został przez Bertone. Do budowy nadwozia użyto tworzywa sztucznego, z którego wykonano m.in. zdejmowany i chowany w przednim bagażniku dach. Sportowego charakteru nadają także chowane przednie reflektory[2]. Zbiornik paliwa umieszczony został pomiędzy silnikiem a fotelami.
Auto napędzane było początkowo silnikiem o pojemności 1.3 l z Fiata 128 Coupé o mocy 75 KM. W 1978 roku auto wyposażone zostało w mocniejszy silnik o pojemności 1.5 l o mocy 85 KM zintegrowany z 5-biegową manualną skrzynią biegów.
W latach 1973–1975 planowano zbudować wersję rajdową pojazdu. Projekt porzucono na rzecz modelu 131 Abarth[4].
Na początku lat 80. Fiat zrezygnował z modelu. Produkcja kontynuowana była przez Bertone, gdzie w swoich zakładach w Turynie produkowano nadwozie i podwozie pojazdu, którą następnie transportowano do zakładów Fiata w Lingotto, gdzie montowano silnik oraz pozostałe podzespoły. W 1982 roku całą produkcję pojazdu przeniesiono do Turynu. Przy okazji zmieniono logo modelu na logo Bertone. Auto wyróżniało się dwukolorową karoserią oraz skórzanymi fotelami. Ostatnia seria modelu Bertone X1/9 produkowana w 1989 roku nosiła nazwę Gran Finale[5].
W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1974 samochód zajął 2. pozycję (za Mercedesem 450S)[6].
| Wersja | Silnik: | Układ zasilania: | Moc maksymalna: | Maks. moment obrotowy | 0-100 km/h: | V-max: | Śr. zuż. paliwa/100 km: |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Silniki benzynowe: | |||||||
| 1300[7] | R4 1,3 l (1290 cm³) | gaźnik Weber 32 DMTR22 | 75 KM (55 kW) przy 6600 obr./min | 97 N•m przy 3400 obr./min | 13 s | 170 km/h | 7,7 l |
| 1500[8] | R4 1,5 l (1499 cm³) | gaźnik Weber 34 DATR7/250 | 85 KM (62,5 kW) przy 6000 obr./min | 118 N•m przy 3200 obr./min | 11,7 s | 180 km/h | 8,1 l |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
