Loading AI tools
Samochód osobowy segmentu C Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiat Ritmo – samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany pod włoską marką FIAT w latach 1978–1988[1].
.jpg) Fiat Ritmo przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Fiat Strada |
|---|---|
| Producent | |
| Projektant |
Sergio Sartorelli |
| Zaprezentowany |
Torino Motor Show 1978 |
| Okres produkcji |
1978–1988[1] |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
4 i 5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
3937 mm |
| Szerokość |
1650 mm |
| Wysokość |
1400 mm |
| Rozstaw osi |
Mk I: 2448 mm |
| Masa własna |
850 - 955 kg |
| Zbiornik paliwa |
51 l |
| Liczba miejsc |
5 |
| Bagażnik |
370 l |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne |
Fiat Regata |
| Konkurencja |
Alfa Romeo 33 |
.jpg)
_(34158068562).jpg)
.jpg)
Samochód został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Turynie w 1978 roku[2][3]. Nazwa Ritmo (rytm) symbolizować miała dynamikę ówczesnej epoki. Wybrana została z ponad czterystu propozycji, a oznaczenia cyfrowe na końcu nazwy Ritmo oznaczają moc zastosowanego silnika[2].
Pojazd charakteryzował się ostrym, klinowo opadającym przodem oraz wykonanymi z tworzywa sztucznego zintegrowanymi z bryłą nadwozia zderzakami[2]. W przeciwieństwie do dawnych modeli marki zrezygnowano zupełnie z chromowanych elementów nadwozia na rzecz plastików w kolorze matowym. W 1981 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie zaprezentowano przygotowany na bazie pojazdu kabriolet, który opracowany został w studiu Bertone[3]. W 1982 roku przeprowadzono modyfikację nadwozia pojazdu[1]. Zmieniono kształt atrapy chłodnicy, pas przedni uzupełniły cztery reflektory. Ostatni lifting samochodu przeprowadzono w 1985 roku[1]. Pozbyto się m.in. okrągłych klamek[3].
W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1979 samochód zajął 2. pozycję (za Talbotem Horizonem)[4].
W latach 1980–81, 495 samochodów Ritmo zostało zmontowanych w zakresie montażu końcowego w Polsce w FSO; w przeciwieństwie do innych montowanych, nie nosiły one już nazwy Polski Fiat[5].
Od początku produkcji pojazd oferowany był z trzema silnikami benzynowymi o mocach: 60, 65 i 75 KM. W 1980 roku wprowadzono silnik wysokoprężny, który zbudowany został przez dawnego inżyniera Ferrari, Aurelio Lampredi[3]. Był to silnik o pojemności 1.7 l i mocy 58 KM. Rok później wprowadzono wersje Super 75 oraz Super 85. Pierwsza z nich otrzymała silnik 1.3 o mocy 75 KM, a druga 1.5 o mocy 85 KM. Wprowadzono także sportową wersję pojazdu 105TC z silnikiem DOHC zasilanym gaźnikiem Webera z Fiata 131 o mocy 105 KM[3]. Na rynek wprowadzono także modele sygnowane logo Abartha. Auto wyposażone zostało w 2 l silnik o dwóch mocach: 125 i 130 KM[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
