Ewa Roniewicz

Ewa Roniewicz – polska paleontolożka, specjalizująca się w badaniach nad koralowcami sześciopromiennymi.

Elementy biografii

Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1958 otrzymała tytuł zawodowy magistra^[1]. Jej kariera zawodowa związana była z Instytutem Paleobiologii PAN, gdzie pracowała w latach 1960–2012, uzyskując w tym czasie stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk przyrodniczych^[1]. 30 października 1989 otrzymała tytuł profesora nauk przyrodniczych^[2]. W latach 1972–1991 była sekretarzem redakcji czasopisma Acta Palaeontologica Polonica^[3]. Jej doktorantem był Jarosław Stolarski^[3]. 20 czerwca 2015 została wybrana członkiem-korespondentem Wydziału IV Polskiej Akademii Umiejętności^[4][5].

Osiągnięcia naukowe

Znaczenie w historii nauki

Głównym przedmiotem badań Ewy Roniewicz jest systematyka koralowców triasowych i jurajskich. Opisała liczne nowe taksony koralowców kopalnych, na przykład rodziny Smilostyliidae Roniewicz, 1976^[6] i Cyclophylliidae Roniewicz, 1989^[7] oraz rodzaje Alpinophyllia Roniewicz, 1989^[7], Cylismilia Roniewicz, 1988^[8] (= Cylindrosmilia Roniewicz, 1976^[6] non Quenstedt, 1880), Distichoflabellum Roniewicz, 1989^[7], Smilostylia Roniewicz, 1966^[9] i Thamnasterites Roniewicz, 2011^[10].

Ponadto uczestniczyła w opracowywaniu wyników wypraw do Mongolii, opisując (we współautorstwie z Halszką Osmólską) teropody Gallimimus Osmólska, Roniewicz & Barsbold, 1972^[11] i Deinocheirus Osmólska & Roniewicz, 1970^[12].

Wybrane publikacje

Ewa Roniewicz opublikowała samodzielnie lub we współautorstwie kilkadziesiąt prac naukowych i popularnonaukowych^[13], między innymi:

• Les Madréporaires du Jurassique supérieur de la bordure des Monts de Sainte-Croix, Pologne (1966)^[9]
• Deinocheiridae, a new family of theropod dinosaurs (Osmólska & Roniewicz, 1970)^[12]
• A new dinosaur, Gallimimus bullatus n. gen., n. sp. (Ornithomimidae) from the Upper Cretaceous of Mongolia (1972)^[11]
• Les scléractiniaires du Jurassique supérieur de la Dobrogea centrale, Roumanie (1976)^[6]
• Pennular and non-pennular Jurassic scleractinians – some examples (1982)^[14]
• Triassic Scleractinian corals of the Zlambach Beds, Northern Calcareous Alps, Austria (1989)^[7]
• Evolution of the Scleractinia in the light of microstructural data (Roniewicz & Morycowa, 1993)^[15]
• Kierunki ewolucyjne w rozwoju koralowców sześciopromiennych (koralowce, parzydełkowce) (1996)^[16]
• The key role of skeletal microstructure in recognizing high-rank scleractinian taxa in the stratigraphical record (1996)^[17]
• Evolutionary trends in the epithecate scleractinian corals (Roniewicz & Stolarski,1999)^[18]

Upamiętnienie

Na jej cześć nazwano gatunki kredowych koralowców: Keriophyllia roniewiczae Baron-Szabo & González-León, 1999 (znana z Meksyku)^[19] oraz Balkhanomeandra roniewiczae Bugrova, 2021 (znana z Turkmenistanu i Azerbejdżanu)^[20].