Ewa Marciniak

Ewa Maria Marciniak (ur. 12 kwietnia 1959^[1]) – polska politolożka, doktor habilitowana nauk społecznych w zakresie nauki o polityce, wykładowczyni na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego^[2], od 2023 dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej^[3].

Ewa Marciniak

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	12 kwietnia 1959
doktor habilitowana nauk społecznych
Specjalność: nauki o polityce
Doktorat	21 marca 2000 – pedagogika Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	27 listopada 2013 – nauki o polityce Uniwersytet Warszawski
wykładowczyni
Instytut	Instytut Nauk Politycznych UW
Zakład	Socjologii i Psychologii Polityki
Stanowisko	adiunktka
Stanowisko	Dyrektorka INP UW (2016–2019) Zastępczyni Dyrektora (2005–2015) Dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej (od 2023)

Życiorys

W 2000 uzyskała na Uniwersytecie Warszawskim doktorat z pedagogiki, broniąc pracę Komunikacyjna funkcja milczenia ucznia w interakcji z nauczycielem (promotorka: Henryka Kwiatkowska). W 2013 habilitowała się tamże w dyscyplinie nauk o polityce na podstawie pracy Personalizacja zachowań wyborczych w Polsce w kontekście Modelu Preferencji Politycznych^[4].

Pracowała w Zakładzie Socjologii i Psychologii Polityki Instytutu Nauk Politycznych UW. W latach 2005–2015 pełniła funkcję zastępczyni dyrektora INP ds. dydaktycznych a w latach 2016–2019 była dyrektorką tego Instytutu. Od 2019, po likwidacji INP, w Katedrze Socjologii Polityki i Marketingu Politycznego WNPiSM. Od 2021 pełnomocniczka Dziekana WNPiSM ds. równości^[2].

Autorka publikacji z zakresu zachowań wyborczych, komunikowania politycznego oraz przywództwa politycznego. Zajmuje się też mechanizmami komunikacji społecznej z perspektywy szkoły systemowo-pragmatycznej oraz metodologią badań jakościowych w naukach o polityce. Jest pedagogiem dramy oraz certyfikowanym tutorem, a także trenerem umiejętności społecznych.

Ekspertka Polskiej Komisji Akredytacyjnej w dyscyplinie nauki o polityce^[5]. Członkini Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej. W 2022 została przewodniczącą Rady Fundacji Centrum Badania Opinii Społecznej^[6][7], a w 2023 została dyrektorem Centrum Badania Opinii Społecznej^[8].

Została członkinią Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk na kadencję 2020–2023^[9]. Zastępczyni dyrektora Interdyscyplinarnego Centrum Badawczego UW Tożsamość-Dialog-Bezpieczeństwo^[4].

Zasiada w radach programowych czasopism: Parliamentary Studies. Scholarly Journal^[10], Studia i Analizy Nauk o Polityce –  KUL – Wydział Nauk Społecznych – Czasopismo „Studia i Analizy Nauk o Polityce”^[11] oraz w komitecie naukowym czasopisma: De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności^[12].

Wybrane publikacje książkowe

• Komunikowanie polityczne: wybrane zagadnienia, Warszawa: Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2012^[13].
• Personalizacja zachowań wyborczych w Polsce w kontekście Modelu Zgodności Preferencji Politycznych, Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, 2013, ISBN 978-83-7151-971-0.
• Nowe idee zarządzania publicznego: wyzwania i dylematy (red.), Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, 2017, ISBN 978-83-8017-180-0.
• Przywództwo. Etyka. Polityka, (współredaktorka naukowa) Warszawa 2018, ISBN 978-83-8017-210-4.
• Wybory 2015. Charakterystyka psycho- i socjodemograficzna elektoratów głównych partii politycznych w Polsce, Warszawa 2019 (redaktorka naukowa), ISBN 978-83-8017-166-4.