Eugeniusz Użupis

Eugeniusz Użupis ps. „Zawrot”, „Zagórski” (ur. 6 listopada 1888 we Władysławowie, zm. 23 grudnia 1914 pod Łowczówkiem) – porucznik piechoty Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Eugeniusz Użupis

Zawrot, Zagórski

porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1888 Władysławów
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1914 pod Łowczówkiem
Przebieg służby
Lata służby	1914
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 pułk piechoty
Stanowiska	komendant kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 6 listopada 1889 we Władysławowie, ówczesnym mieście powiatowym guberni suwalskiej, w rodzinie Franciszka i Heleny z Doruchowskich^[1][2][3][4]. Był bratem Sławomira (1891–1920), kapitana piechoty Wojska Polskiego^[5][6][7].

Z wykształcenia był technikiem górniczym^[4]. Został oficerem rezerwy armii rosyjskiej. Działał czynnie w Związku Strzeleckim w Paryżu, o czym wspominał m.in. Tadeusz Kasprzycki. Latem 1914 r. przebywał na wakacjach w Suwałkach. Spodziewając się wybuchu wojny, zapewne w końcu lipca 1914 r. przedostał się z fałszywą przepustką do Krakowa^[8]. 8 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich^[4]. Początkowo był komendantem III plutonu w 13. kompanii strzeleckiej, a po reorganizacji komendantem IV plutonu w 2. kompanii II batalionu^[4]. 28 września został mianowany przez Komendę Legionów Polskich plutonowym z oznakami XII rangi^[9], a 9 października 1914 mianowany przez Józefa Piłsudskiego podporucznikiem piechoty w 1 pułku strzelców. W końcu października został przeniesiony z plutonem do 1. kompanii II batalionu^[4]. 18 grudnia w Nowym Sączu został odkomenderowany do 5 pułku piechoty na stanowisko komendanta 1. kompanii II baonu^[4][1]. Został awansowany na porucznika^[1][10].

Poległ 23 grudnia 1914 w bitwie pod Łowczówkiem^[1][11]. Został pochowany na cmentarzu wojennym nr 171 w Łowczówku^[12][10].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6491 – pośmiertnie 17 maja 1922^[13]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[14]