Loading AI tools
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Szpręglewski (ur. 14 grudnia 1881 w Warszawie, zm. po 1940) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg) | |
 pułkownik uzbrojenia | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1881 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik instytutu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg){kind=small} | |
| Odznaczenia | |
            | |
Urodził się 14 grudnia 1881 roku[1][2][3] w Warszawie, w rodzinie Pawła[4][5] i Anieli z Czajkowski[6] (Czaykowskich)[7]. W 1902 ukończył gimnazjum w Warszawie[8]. Studiował na wydziale fizyczno-matematycznym Carskiego Uniwersytetu Warszawskiego, z którego w 1904 wystąpił w wyniku strajku studenckiego[9].
W 1906 ukończył szkołę oficerską i służył w artylerii armii rosyjskiej[9]. Na pułkownika awansował ze starszeństwem z 13 września 1917[9]. W czasie służby w armii rosyjskiej był sześć razy ranny i kontuzjowany[8].
Po rewolucji październikowej był prezesem Związku Wojskowych Polaków Rosyjskiej 2 Armii. Od 6 grudnia 1917 roku służył w I Korpusie Polskim w Rosji, od 12 lutego 1918 jako szef jego sztabu[10][7][11]. Za zdobycie Bobrujska 3 lutego 1918 roku został odznaczony Amarantową Wstążką.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 15 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Departamencie Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[12]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w trakcie bitwy pod Radzyminem był dowódcą artylerii „grupy warszawskiej”[13]. W następnym roku, w stopniu pułkownika w dalszym ciągu pełnił służbę w Departamencie Uzbrojenia MSWojsk., a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk artylerii polowej Legionów[14].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia, a jego oddziałem macierzystym był Okręgowy Zakład Uzbrojenia Nr I w Warszawie[15]. W 1923 roku pozostawał w Rezerwie Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[16]. W następnym roku pełnił służbę w Zbrojowni nr 2 w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I[17]. Później służył w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia[18]. Z dniem 1 kwietnia 1929 roku został przeniesiony służbowo do Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy szefa departamentu[19][20]. W grudniu 1930 roku został przeniesiony na stanowisko kierownika Instytutu Badań Materiałów Uzbrojenia[21]. Obowiązki służbowe łączył z działalnością społeczną w Komitecie Krzyża i Medalu Niepodległości, w którym pełnił funkcję przewodniczącego I Podkomisji I-go Korpusu i Związków Frontu Zachodniego. Z dniem 31 marca 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku[22]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[1]. Po zwolnieniu z czynnej służby został zatrudniony w Państwowych Wytwórniach Uzbrojenia w charakterze referenta uzbrojenia[8].
Podczas II wojny światowej był oficerem Stacji Zbornej Oficerów Rothesay nazywanej „Wyspą Wężów”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
