Ernst Robert Curtius

Ernst Robert Curtius (ur. 14 kwietnia 1886 w Thann, zm. 19 kwietnia 1956 w Rzymie) – niemiecki historyk literatury i eseista specjalizujący się w dziejach literatur romańskich i studiach porównawczych.

Ten artykuł dotyczy niemieckiego historyka literatury. Zobacz też: Ernst Curtius – niemiecki archeolog.

Ernst Robert Curtius

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1886 Thann
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 1956 Rzym
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia romańska, historia literatury
Alma Mater	Reichsuniversität Straßburg Uniwersytet w Heidelbergu
Habilitacja	1913 Uniwersytet w Bonn
Profesura	1920
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet w Marburgu Uniwersytet w Heidelbergu Uniwersytet w Bonn
Odznaczenia

Studiował filologię nowożytną w Strasburgu, Berlinie i Heidelbergu. habilitował w Bonn w 1913 gdzie dał się poznać jako historyk literatury i krytyk literacki pracą habilitacyjną Ferdinand Brunetière. Po I wojnie światowej w której brał udział jako oficer frontowy został profesorem nadzwyczajnym w Bonn w 1919, profesor zwyczajny w Marburgu w 1920, w Heidelbergu w 1924, Bonn w 1929 przeszedł na emeryturę w 1951^[1]. W 1952 otrzymał order Pour le Mérite za wkład w dziedzinie nauki i sztuki^[2].

Publikacje

• Die literarischen Wegbereiter des neuen Frankreich (1919)
• Die Französische Kultur (1931, translation as The Civilization of France: An Introduction (1932)
• Europäische Literatur und lateinisches Mittelalter (1948)
• Französischer Geist im 20. Jahrhundert (1952)

Publikacje przetłumaczone na język polski

• Topika, [w:] Studia z teorii literatury. Archiwum przekładów „Pamiętnika literackiego”, Wrocław 1977, t. 1, s. 123.
• Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. tł. i oprac. Andrzej Borowski. Kraków: Wydawnictwo: Universitas, 2009. ISBN 978-83-242-0982-8. Brak numerów stron w książce