Enzo Maccarinelli
walijski bokser Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
walijski bokser Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enzo Maccarinelli (ur. 20 sierpnia 1980 w Swansea) – walijski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).
 | |
| Pseudonim |
Big Mac |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1980 |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
junior ciężka |
| Bilans walk zawodowych[infobox 1] | |
| Liczba walk |
45 |
| Zwycięstwa |
38 |
| Przez nokauty |
30 |
| Porażki |
7 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
0 |
| |
Zawodową karierę rozpoczął w 1999. W 2003 zdobył wakujący tytuł mistrza świata jednej z mniejszych organizacji bokserskich, World Boxing Union (WBU), pokonując przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Bruce Scotta. Przez następne trzy lata udało mu się siedem razy obronić ten tytuł.
8 lipca 2006 zmierzył się w pojedynku o tytuł tymczasowego mistrza świata organizacji WBO z byłym mistrzem WBC, Marcelo Fabianem Dominguezem. Walijczyk wygrał walkę przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie[1]. 22 września tego samego roku Johnny Nelson, "właściwy" mistrz świata WBO zrzekł się swojego tytułu i Maccarinelli stał się pełnoprawnym posiadaczem pasa mistrzowskiego tej organizacji.
Pierwszą obronę tytułu zakończył bardzo szybko, już w pierwszej rundzie nokautując Anglika, Marka Hobsona[2]. Następna walka, 7 kwietnia 2007 z Bobby Gunnem, zakończyła się w taki sam sposób – nokautem w pierwszej rundzie[3]. W lipcu pokonał zdecydowanie na punkty byłego mistrza świata WBC, Wayne’a Braithwaita[4].
3 listopada 2007 miał zmierzyć się z Ezrą Sellersem. Pięściarz ten był klasyfikowany w rankingu WBO na 15 miejscu, jednak w ostatnich trzech latach stoczył tylko jedną walkę. Z tego powodu Brytyjska Komisja Bokserska nie zgodziła się na ten pojedynek. Ostatecznie Maccarinelli zmierzył się z Algierczykiem Mohamedem Azzaoui, którego znokautował w czwartej rundzie[5].
Tytuł mistrza świata WBO stracił w swojej piątej obronie, przegrywając przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie z Davidem Haye[6]. Na ring powrócił pod koniec grudnia 2008, pokonując już w drugiej rundzie Mathewa Ellisa. Walka odbyła się w wadze ciężkiej[7].
14 marca 2009 przegrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Ola Afolabim w walce o tytuł tymczasowego mistrza świata organizacji WBO w kategorii junior ciężkiej. Według promotora Franka Warrena Maccarinelli był źle przygotowany do walki[8]. cztery miesiące później Maccarinelli przegrał przed czasem kolejną walkę, tym razem w czwartej rundzie. Jego przeciwnikiem był Rosjanin Denis Lebiediew[9].
Na ring powrócił w grudniu 2009 i pokonał kolejno trzech mniej znanych bokserów. Wszystkie pojedynki zakończyły się nokautami już w pierwszej rundzie.
18 września 2010 roku Maccarinelli stoczył kolejny pojedynek a jego przeciwnikiem był Alexander Frenkel, stawką pojedynku był pas EBU kategorii junior ciężkiej należący do Walijczyka. Enzo został w siódmej rundzie brutalnie znokautowany przez Alexandra tracąc pas pomimo tego że do tego momentu prowadził na punkty i kontrolował przebieg pojedynku[10].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
