Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emmanuił Ionowicz Kwiring, ros. Эммануил Ионович Квиринг (ur. 22 sierpnia?/3 września 1888 we wsi Fresenthal (ujezd nowouzienski guberni samarskiej), zm. 26 listopada 1937 w Moskwie) – rosyjski komunista pochodzenia niemieckiego, I sekretarz KP(b)U i członek WKP(b). Członek Komitetu Centralnego RKP(b) i WKP(b) (1923–1934).
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 września 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| I sekretarz KC KP(b)U | |
| Okres |
od 21 października 1918 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| I sekretarz KC KP(b)U | |
| Okres |
od 8 maja 1923 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Urodził się na Powołżu w rodzinie niemieckiego kolonisty. Od 1906 roku zaangażowany w działalność eserowców, po 1912 roku związał się z ruchem bolszewickim. Rok później podjął współpracę z moskiewską „Prawdą”, pracował też jako sekretarz frakcji parlamentarnej bolszewików w Dumie IV kadencji.
Po wybuchu I wojny światowej aresztowany i wysłany do Jekaterynosławia, gdzie wybrano go w skład lokalnego komitetu SDPRR(b). Po rewolucji październikowej był sekretarzem SDPRR(b) oraz przewodniczącym lokalnej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.
Od października 1918 do marca 1919 roku sprawował funkcję I sekretarza KP(b)U – opowiadał się za ścisłym powiązaniem Ukrainy z RFSRR oraz przyłączeniem jej wschodniej części do tzw. Doniecko-Krzyworoskiej Republiki Radzieckiej.
W 1919 roku przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych USRR, w latach 1919–1920 sekretarz jekaterynosławskiego oddziału KP(b)U.
W 1921 roku znalazł się w Rydze w składzie delegacji sowieckiej na rozmowy z Polską w sprawie zawarcia traktatu pokojowego, kończącego wojnę polsko-bolszewicką, podpisując wraz z Jurijem Kociubińskim pokój ryski w imieniu USRR.
Po 1921 roku pełnił funkcję sekretarza komitetu gubernialnego KP(b)U w Doniecku, a w latach 1923–1925 ponownie I sekretarza KP(b)U – dał się poznać jako przeciwnik polityki ukrainizacji, za co był oskarżany przez tzw. narodowych komunistów o sprzyjanie rosyjskiemu szowinizmowi. Na XII zjeździe RKP(b) 25 kwietnia 1923 wybrany na członka Komitetu Centralnego partii bolszewickiej, wybierany na kolejnych zjazdach (XIII-XVI), funkcję sprawował do 26 stycznia 1934.
W 1925 roku odwołany do Moskwy, gdzie był wiceprzewodniczącym Gosplanu ZSRR (1927–30 i 1934–1937), instytucji planowania gospodarczego pięciolatek.
Od 1930 roku stał na czele Wydziału Ekonomicznego Instytutu Czerwonej Profesury, a w latach 1932–1936 przewodniczył Instytutowi Ekonomicznemu Akademii Komunistycznej przy CIK ZSRR.
W czasie wielkiej czystki 16 października 1937 roku aresztowany przez NKWD pod zarzutem szkodnictwa i udziału w antysowieckiej organizacji terrorystycznej prawicy. 25 listopada 1937 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR, rozstrzelany następnego dnia. Ciało zostało skremowane na Cmentarzu Dońskim, prochy pochowane anonimowo.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.