Emilian Radomiński
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emilian Radomiński (ur. 18 stycznia 1850 w Białej Podlaskiej, zm. 6 sierpnia 1927 tamże)[1] – polski działacz niepodległościowy i powstaniec styczniowy.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1850 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 sierpnia 1927 |
| Rodzice |
Jakub i Helena |
| Dzieci |
Władysław, Józef, Stanisława, Jan, Kazimierz, Feliks i Jakub |
| Krewni i powinowaci |
Marian Szołucha |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wraz z ojcem Jakubem Radomińskim, brał udział w powstaniu styczniowym 1863 roku. Za działalność przeciwko caratowi i walce przeciwko wprowadzeniu prawosławia – był prześladowany i więziony w Cytadeli Warszawskiej. Zesłany na Syberię, gdzie spędził na katordze sześć lat[2].
W okresie zaboru rosyjskiego, wraz z jednym z mieszkańców Białej Podlaskiej, w cerkwi unickiej w Białej Podlaskiej pod posadzką, ukrył trumnę ze szczątkami błogosławionego Jozafata Kuncewicza (był patronem powstańców styczniowych). Szczątki te były usilnie poszukiwane przez Rosjan, którzy nie chcieli dopuścić do kanonizacji błogosławionego Jozafata[3]. W roku 1915 Emilian wskazał miejsce gdzie ukryto trumnę. Ostatecznie 10 lipca 1915 roku szczątki Jozafata, już w nowej trumnie, przeniesiono do kościoła św. Antoniego, a następnie w procesyjnej asyście, drogocenne relikwie przewieziono na dworzec i przez Warszawę do Wiednia. Tam też nastąpiła kanonizacja relikwii św. Jozafata[4].
W 1927 został uhonorowany przez papieża Piusa XI specjalnym pismem i medalem Pro Ecclesia et Pontifice.
W tym samym roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego „Za zasługi dla Państwa Polskiego położone w obronie wiary i tradycji polskiej”.
Zmarł 6 sierpnia 1927 i został pochowany w Białej Podlaskiej[5].
Jego praprawnukiem jest Marian Szołucha[1].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.