Emil Ochyra

Emil Antoni Ochyra (ur. 12 lipca 1936 w Rozborzu koło Przeworska, zm. 26 maja 1980 w Warszawie) – polski szermierz, szablista, mistrz świata i medalista olimpijski.

Emil Ochyra

Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1936 Rozbórz
Data i miejsce śmierci	26 maja 1980 Warszawa
Wzrost	172 cm
Informacje klubowe
Klub	KS Warszawianka
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie srebro Rzym 1960 szermierka (szabla druż.) brąz Tokio 1964 szermierka (szabla druż.) Mistrzostwa świata złoto Budapeszt 1959 szabla druż. złoto Turyn 1961 szabla druż. złoto Buenos Aires 1962 szabla druż. złoto Gdańsk 1963 szabla druż. srebro Turyn 1961 szabla ind.

Grób szermierza i szpadzisty Emila Ochyry na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Trzykrotny olimpijczyk: podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie w 1960 zdobył srebrny medal drużynowo (wraz z M. Kuszewskim, J. Pawłowskim, A. Piątkowskim, W. Zabłockim i R. Zubem); na igrzyskach w Tokio cztery lata później zajął 5. miejsce indywidualnie, a wraz z drużyną w składzie: J. Pawłowski, A. Piątkowski, W. Zabłocki i R. Zub trzecie drużynowo (brązowy medal). Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 drużyna szablistów z Ochyrą zajęła 5. miejsce. W turnieju indywidualnym odpadł w drugiej rundzie.

Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1959 roku Emil Ochyra, Jerzy Pawłowski, Andrzej Piątkowski, Wojciech Zabłocki, Ryszard Zub i Włodzimierz Wójcicki zwyciężyli w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złote medale na mistrzostwach świata w Turynie (1961), mistrzostwach świata w Buenos Aires (1962) i mistrzostwach świata w Gdańsku (1963). Ponadto zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych na MŚ 1961, plasując się tylko za Jakowem Rylskim z ZSRR^[1].

Trzykrotnie był mistrzem Polski, w 1959, 1960 i 1964.

Występował w barwach KS Warszawianka.